Παρατηρήσεις για το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων

Τις παρατηρήσεις της επί του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ισότητα των Φύλων 2016-2020» απέστειλε στη γενική γραμματέα Ισότητας των Φύλων Φωτεινή Κούβελα η Ε.Σ.Α.μεΑ., μαζί με ενδεικτικές προτάσεις δράσεων ανά πεδίο πολιτικής.

Η ΕΣΑμεΑ χαιρετίζει ως ιδιαίτερα θετική τη βαρύτητα που αποδίδει το ΕΣΔΙΦ στην κοινωνική ένταξη και ισότιμη μεταχείριση γυναικών που υφίστανται πολλαπλές διακρίσεις, η οποία αποτυπώνεται και στον ορισμό του πρώτου Άξονα Προτεραιότητας. Επισημαίνει ωστόσο ότι στο πρώτο πεδίο πολιτικής η αναφορά στις γυναίκες με αναπηρία/χρόνια πάθηση φαίνεται να έχει τυπικό μάλλον παρά ουσιαστικό χαρακτήρα. Η αναπηρία/χρόνια πάθηση παρουσιάζεται μεν ως παράγοντας ευαλωτότητας στην «εισαγωγική/θεωρητική» ενότητα του εν λόγω πεδίου, όμως ούτε μία από τις προβλεπόμενες/στοχευμένες δράσεις δεν απευθύνεται στις γυναίκες με αναπηρία/χρόνια πάθηση. Στα περισσότερα δε από τα υπόλοιπα πεδία οι γυναίκες με αναπηρία/χρόνια πάθηση απλώς αγνοούνται.
Οι γυναίκες με αναπηρία/χρόνια πάθηση δε συνιστούν μία ομοιογενή ομάδα. Πέρα από τον τύπο και τον βαθμό της αναπηρίας, δύνανται να διαφοροποιούνται μέσω της αλληλεπίδρασης πολλαπλών λόγων διάκρισης (εθνική ή εθνοτική καταγωγή, ηλικία, θρησκευτικές ή ιδεολογικές πεποιθήσεις, οικονομική κατάσταση, κ.ά.). Η ομοιογενοποίηση των γυναικών με αναπηρία/χρόνια πάθηση αποτελεί παράγοντα διάκρισης. Είναι σημαντικό το ΕΣΔΙΦ να ενθαρρύνει την αναγνώριση των διαφορετικών ιδιοτήτων που μπορεί να συνθέτουν την ταυτότητα των γυναικών με αναπηρία (γυναίκες πρόσφυγες με αναπηρία, μετανάστριες με αναπηρία, φυλακισμένες με αναπηρία κ.ο.κ.)
Η προώθηση της έμφυλης ισότητας των γυναικών με αναπηρία/χρόνια πάθηση και των μητέρων ατόμων με αναπηρία απαιτεί την εφαρμογή στρατηγικής «διπλής κατεύθυνσης», δηλαδή την οριζόντια ενσωμάτωση της διάστασης της αναπηρίας στις πολιτικές του φύλου και την ανάπτυξη στοχευμένων πρωτοβουλιών για τις γυναίκες που δύναται να υποστούν διάκριση (άμεση, έμμεση, λόγω σχέσης) λόγω αναπηρίας. Το ΕΣΔΙΦ περιλαμβάνει -αποσπασματικά και σε συγκεκριμένα πεδία πολιτικής- κάποιες στοχευμένες δράσεις για τις γυναίκες με αναπηρία/χρόνια πάθηση, στοιχείο που επιβεβαιώνει την έλλειψη της οριζόντιας ένταξης της διάστασης της αναπηρίας (disability mainstreaming).
Αναλυτικά στην επιστολή