Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics στην Ελλάδα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης 2011

ώνες στη χώρα, έχουν αντιμετωπίσει συνολικά τη σχέση των αγώνων αυτών με το οργανωμένο εθνικό αναπηρικό κίνημα. Η ηγεσία των Special Olympics στη χώρα, προώθησε επιμελώς την πλήρη απομόνωση του οργανωμένου αναπηρικού κινήματος από την οργανωτική και εκτελεστική επιτροπή των αγώνων.

Επιπρόσθετα, η όλη επικοινωνιακή πολιτική για την προώθηση των αγώνων είναι επιεικώς προβληματική. Δεν έχει καμία σχέση με τη δικαιωματική προσέγγιση της αναπηρίας, στηρίζεται σε χαρακτηριστικά φιλανθρωπίστικης αντίληψης, συμπονετικού συντηρητισμού και κολακευτικού λαϊκισμού και αντιμετωπίζει το άτομο με νοητική αναπηρία όχι ως υποκείμενο δικαιωμάτων, αλλά ως αντικείμενο οίκτου και ελέους. Οι αγώνες αυτοί δεν γίνονται για τα άτομα με αναπηρία, αλλά αποτελούν μία ξεπερασμένη παραχώρηση σε ένα συντηρητικό κατεστημένο που διαχειρίζεται αυτήν την υπόθεση στη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια.

Ανατρέχοντας στο παρελθόν και κάνοντας μια αποτίμηση, από την οπτική της σχέσης κόστους / οφέλους, της κληρονομιάς που άφησαν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα, θα διαπιστώσουμε ότι δεν απέδωσαν αυτό που θα ανέμενε κάποιος, δεν μπόρεσαν δηλαδή να λειτουργήσουν ως προωθητική δύναμη συνολικής θεσμικής αλλαγής για τα ζητήματα της αναπηρίας στη χώρα.

Δεν μπορούμε όμως να μην αναγνωρίσουμε ως θετικά στοιχεία, ότι οι Αγώνες του 2004 δημιούργησαν περισσότερη προσβασιμότητα τουλάχιστον στις ολυμπιακές πόλεις, κινητοποίησαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που γνώρισαν τα άτομα με αναπηρία ως αθλητές, ως επισκέπτες και ως καταναλωτές, και επίσης συνέβαλαν στη θεσμική συγκρότηση του Παραολυμπιακού κινήματος στην Ελλάδα (Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή, Ενιαία Αθλητική Ομοσπονδία ΑμεΑ).

Ο τρόπος διοργάνωσης των Special Olympics στην Ελλάδα, οι εξελίξεις γύρω από τα θέματα του αθλητισμού των ατόμων με αναπηρία, η απαράδεκτη μεταφορά του Παραολυμπιακού αθλητικού κινήματος από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μας δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι η χώρα δεν κράτησε ένα από τα θετικά στοιχεία των Παραολυμπιακών Αγώνων του 2004 και ότι η πολιτική και αθλητική ηγεσία βρίσκεται σε φάση ιδεολογικής, πολιτικής και θεσμικής οπισθοδρόμησης στον τομέα του αθλητισμού των ατόμων με αναπηρία. Πώς είναι δυνατόν να διασπάται η θεσμική σχέση του Παραολυμπιακού και Ολυμπιακού αθλητισμού;

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Η ευθύνη της προηγούμενης κυβέρνησης, που διεκδίκησε τη διοργάνωση των αγώνων στη χώρα μας, είναι ασφαλώς μεγάλη. Όμως, αν η προηγούμενη κυβέρνηση αστόχησε οικονομικά και κοινωνικά με τη διεκδίκηση και ανάληψη των αγώνων, η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να θεωρείται συνεργός.

Η Ε.Σ.Α.μεΑ. στη συνάντηση που είχε μαζί σας στις 23 Δεκεμβρίου 2010 τοποθετήθηκε με παρρησία σε αυτό το θέμα και ζήτησε από εσάς, πρώτον να επανέλθει ως αρμοδιότητα ο Παραολυμπιακός αθλητισμός εκεί που ανήκει η αρμοδιότητα για τον Ολυμπιακό αθλητισμό, δηλαδή στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, και δεύτερον η κυβέρνηση να θεσπίσει, όπως οφείλει, ένα εδικό πρόγραμμα για τα άτομα με νοητική αναπηρία και άλλες βαριές κατηγορίες αναπηρίας, ως αντισταθμιστικό όφελος για τη διοργάνωση των Special Olympics στη χώρα μας.

Η Ε.Σ.Α.μεΑ. και οι Φορείς - Μέλη της σε όλη τη χώρα, όπως έπραξαν μέχρι σήμερα, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την εκπόνηση και εφαρμογή μίας σύγχρονης πολιτικής στον τομέα του αθλητισμού για τα άτομα με αναπηρία. Μία πολιτική που θα σέβεται τις αρχές του Παραολυμπιακού αθλητισμού, που θα αναπτύσσει τον μαζικό αθλητισμό και που θα ξαναφέρει στον χώρο του αθλητισμού των ατόμων με αναπηρία την αισιοδοξία ότι στην πατρίδα μας μπορεί να λειτουργήσει η ίση μεταχείριση και να εφαρμοστεί η σύγχρονη δικαιωματική προσέγγιση για την αναπηρία.

Η ελληνική πολιτεία, η οποία στερεί από τα άτομα με νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες βασικές προϋποθέσεις για την ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία, ενώ ερήμην τους και για λογαριασμό του «φαίνεστε» διοργανώνει τους εν λόγω αγώνες, οφείλει έστω και τώρα, περίπου στο παρά πέντε, να παρέμβει και να δημιουργήσει συνθήκες αντισταθμιστικού οφέλους. Η δε ελληνική κοινωνία οφείλει να κρίνει με αυστηρότητα και να στείλει τα ανάλογα μηνύματα στους υπεύθυνους διαχείρισης του εν’ λόγω εγχειρήματος.

Με εκτίμηση

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Ι. ΒΑΡΔΑΚΑΣΤΑΝΗΣ

Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΧΡ. ΝΑΣΤΑΣ