Να καταργηθούν τα εισοδηματικά κριτήρια στα εισιτήρια κοιν. τουρισμού
Αρ. Πρωτ.: 726
Να καταργηθούν τα εισοδηματικά κριτήρια στα εισιτήρια κοιν. τουρισμού
Την προσωπική παρέμβαση της υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Λούκας Κατσέλη, για την κατάργηση των εισοδηματικών κριτηρίων στα εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού σε δικαιούχους ΑμεΑ του Ο.Ε.Ε., ζητά με επιστολή της η Ε.Σ.Α.μεΑ.
Πρόκειται για τεράστια αδικία, δεδομένου ότι στο ύψος του εισοδηματικού κριτηρίου δεν λαμβάνεται υπόψη το πρόσθετο κόστος που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών που πηγάζουν από την ίδια την αναπηρία. Δεν μπορεί ο συνταξιούχος χωρίς αναπηρία που έχει ετήσιο εισόδημα 17.000€ να βρίσκεται στην ίδια οικονομική θέση με τον συνταξιούχο που είναι άτομο με τετραπληγία και έχει το ίδιο εισόδημα, εάν ληφθεί υπόψη ότι ο τελευταίος έχει ανάγκη 24άωρης συμπαράστασης από έτερο πρόσωπο. Πλήθος τέτοιου είδους παραδείγματα υπάρχουν για πολλές κατηγορίες αναπηρίας και χρόνιας πάθησης, όπως άτομα με βαριά νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό κ.λπ. Το πρόσθετο αυτό κόστος είναι γεγονός ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης αυξάνει και αυξάνει επικίνδυνα όταν οι προνοιακές δομές υπολειτουργούν ή η ποιότητα των υπηρεσιών τους υποβαθμίζεται καθημερινά.
Ο Ο.Ε.Ε. καθόρισε τα ίδια εισοδηματικά κριτήρια για όλους τους δικαιούχους. Σε απάντησή του σε επιστολή μας ανέφερε: «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού για την περίοδο 1/1/2010 έως 31/3/2012 αποφάσισε να ισχύσουν εισοδηματικά κριτήρια για τη χορήγηση Δελτίων Κοινωνικού Τουρισμού χωρίς εξαιρέσεις για όλες τις κατηγορίες δικαιούχων μη έχοντας άλλη επιλογή και δυνατότητα ικανοποίησης των αιτημάτων όλων των δικαιούχων λόγω των οικονομικών δυσχερειών του Οργανισμού…», συμπληρώνοντας πιο κάτω: «… τα αιτήματα που αφορούν ειδικές ομάδες δικαιούχων όπως τα ΑμεΑ,… εξετάζονται με την πρέπουσα προσοχή και ευαισθησία».
Οι υποστηρικτικές όμως πολιτικές για τα άτομα με αναπηρία δεν γίνονται με ευχολόγια. Κάποτε θα πρέπει οι φορείς της πολιτείας να μην επικαλούνται την ευαισθησία, αλλά να φροντίζουν να βρίσκουν δόκιμες λύσεις, οι οποίες θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους.
Το μέγεθος της αδικίας είναι τόσο μεγάλο που θα πρέπει να διορθωθεί με τον επανακαθορισμό όλων των κριτηρίων.