Αθήνα: 21/09/2007

ΠΡΟΣ:
κ. Κώστα Καραμανλή,
Πρωθυπουργό της χώρας

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
- Φορείς – μέλη Ε.Σ.Α.μεΑ.
- Μέλη Γ. Σ. ΕΣΑμεΑ

---

Κατάρτιση εθνικού προγράμματος για την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία και διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 ως χώρα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο ξεκίνημα. Ενόψει των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης που θα παρουσιάσετε στη Βουλή, σάς καταθέτουμε το παρόν Υπόμνημα, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται τα αιτήματα και οι προσδοκίες των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους.

Αυτό που τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους ζητούν από την κυβέρνηση σας είναι να δεσμευτεί ότι στη χώρα θα εκπονηθεί και θα εφαρμοστεί ένα εθνικό πρόγραμμα για την ένταξη και την κοινωνική προστασία των ατόμων με αναπηρία, διασφαλίζοντας το δημόσιο χαρακτήρα των πολιτικών για τα άτομα με αναπηρία στη χώρα μας, που είναι άλλωστε επιταγή του Συντάγματος (άρθρο 21 παρ. 6).

Όλα τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους, έχουν ανάγκη υποστήριξης και διασφάλισης της προστασίας των ανθρώπινων και κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Ο δημόσιος χαρακτήρας των πολιτικών, ο δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών, είναι η μόνη και πλήρης εγγύηση ότι αυτός ο χώρος δεν θα οδηγηθεί ξανά σε καταστάσεις αποκλεισμού, οίκτου και ελέους.

Σήμερα αυτό που δοκιμάζεται είναι η δημόσια θεσμική θωράκιση της αναπηρίας, είναι η ολοκληρωμένη και αποτελεσματική προστασία των πλέον ευάλωτων κατηγοριών ατόμων με αναπηρία, όπως είναι οι γυναίκες με αναπηρία, οι μητέρες με αναπηρία, οι μητέρες που έχουν παιδιά με αναπηρία, τα άτομα με βαριά αναπηρία όπως σύνδρομο down, αυτισμό, πολλαπλή αναπηρία. Οι πολιτικές στη χώρα μας πρέπει να πάψουν να είναι ατάκτως ερημένες. Απαιτείται σχέδιο, απαιτείται συντονισμός, απαιτείται δημόσια χρηματοδότηση.

Εξάλλου, οι σημαντικές εξελίξεις που σημειώνονται στα θέματα αναπηρίας σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, καθιστούν αυτή και τη μετέπειτα περίοδο κομβική για μια σειρά θεμάτων που είναι ζωτικής σημασίας για τα άτομα με αναπηρία και συνδέονται με την άσκηση θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η υπογραφή και η επικείμενη επικύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα Ατόμων με Αναπηρία του Ο.Η.Ε. αποτελεί κορυφαία δέσμευση της διεθνούς κοινότητας για τα θέματα αναπηρίας. Η Διεθνής αυτή Σύμβαση που υπεγράφη από την πλειοψηφία των Κρατών - μελών του Ο.Η.Ε., συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, αποτελεί σημαντική πρόκληση και τεράστια ευθύνη για την προώθηση και εφαρμογή μέτρων και πολιτικών σε εθνικό πλέον επίπεδο, που θα συμβάλλουν σημαντικά στη μετάβαση από το ιατρικό μοντέλο στο μοντέλο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα άτομα με αναπηρία.

Οι προκλήσεις και οι ευθύνες που γεννώνται με τη Διεθνή Σύμβαση απέναντι στα άτομα με αναπηρία αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα με το Άρθρο 16 «Ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και μη διάκριση» του Γενικού Κανονισμού των Ταμείων της Ε.Ε., στο πλαίσιο της νέας θεώρησης της Πολιτικής Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προγραμματική περίοδο 2007 - 2013, μέσω του οποίου διασφαλίζεται: α) Η οριζόντια ένταξη της αρχής της μη διάκρισης και του κριτηρίου της προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία σε όλα τα στάδια υλοποίησης των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων της νέας προγραμματικής περιόδου και β) η πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στις χρηματοδοτήσεις των Ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τα διάφορα στάδια υλοποίησής τους.

Αδιαμφισβήτητα, οι διεθνείς και ευρωπαϊκές αυτές εξελίξεις δημιουργούν ισχυρές πιέσεις για ένα νέο κύμα πολιτικών για τα θέματα των ΑμεΑ μέσω ενός μακροχρόνιου εθνικού προγράμματος για την κοινωνική ένταξη των ΑμεΑ, το οποίο απαιτεί ευρεία πολιτική και κοινωνική συναίνεση.

Ο σχεδιασμός ενός τέτοιου προγράμματος και η εφαρμογή του σε βάθος χρόνου πρέπει να στηρίζεται στις αρχές της ισότητας, της δικαιοσύνης, της καταπολέμησης των διακρίσεων και του αποκλεισμού που βιώνουν καθημερινά τα άτομα με αναπηρία σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Ο σχεδιασμός ενός τέτοιου προγράμματος και η αποτελεσματική εφαρμογή του επιβάλλουν τη λήψη μέτρων και πολιτικών από την Πολιτεία βασισμένων στο Σύνταγμα της χώρας μας και στη διεθνή και ευρωπαϊκή νομοθεσία, προκειμένου να επιτευχθεί η οικοδόμηση ενός νέου κοινωνικού κράτους για τα άτομα με αναπηρία.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Το Εθνικό Πρόγραμμα για την Κοινωνική Ένταξη των ΑμεΑ θα πρέπει να δεσμεύεται για:

1. Άμεση επικύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του Ο.Η.Ε.

Η χώρα οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην επικύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του Ο.Η.Ε. και παράλληλα στον έλεγχο όλης της κείμενης νομοθεσίας προκειμένου να συνάδει με τη νέα Σύμβαση.

2. Ψήφιση εκτελεστικού νόμου του Συντάγματος άρθρου 21 παρ. 6 και συναφών διατάξεων, για την ίση μεταχείριση, τη συμμετοχή, την κοινωνική προστασία και την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία

Με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001 δημιουργήθηκε μία νέα συνταγματική νομική βάση για τα άτομα με αναπηρία και τα δικαιώματά τους και για την υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει τα αναγκαία και απαραίτητα μέτρα για την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και την πλήρη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας.

Αυτή η συνταγματική επιταγή σε συνδυασμό με άλλες διατάξεις του Συντάγματος, θα παραμένουν κενές περιεχομένου, μέχρι η Βουλή των Ελλήνων να ψηφίσει το αναγκαίο εκτελεστικό νομοθέτημα με το οποίο θα δίνει σάρκα και οστά σε αυτές τις διατάξεις και θα κάνει χειροπιαστή πραγματικότητα στην καθημερινή ζωή των ατόμων με αναπηρία τον νέο νομικό πολιτισμό γύρω από τα θέματα της αναπηρίας.

Για το αναπηρικό κίνημα της χώρας, κορυφαίο αίτημα είναι η κατάρτιση ενός νόμου – πλαίσιο, όπως ο γνωστός ADA (American Disability Act), ένας νόμος που θα αντιμετωπίζει τα ζητήματα ίσης μεταχείρισης, θα απαντά το πώς η συνταγματική επιταγή για πλήρη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία μπορεί να γίνει πραγματικότητα μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές και εξειδικευμένα μέτρα και φυσικά θα δημιουργεί ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τις πλέον ευάλωτες κατηγορίες ατόμων με αναπηρία, όπως τα άτομα με νοητική αναπηρία, αυτισμό, άτομα με πολλαπλή αναπηρία.

3. Υποχρεωτικότητα και αναβάθμιση της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία

Το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένα σύστημα διακρίσεων και αποκλεισμού που παράγει πολίτες Β΄ και Γ΄ κατηγορίας, αφού τα άτομα με αναπηρία:
• είτε στερούνται του δικαιώματός τους να εισαχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα (όπως τα άτομα με βαριές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης),
• είτε αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν (π.χ. λόγω έλλειψης προσβασιμότητας),
• είτε είναι αποδέκτες μιας υποδεέστερης και υποβαθμισμένης εκπαίδευσης σε σχέση με τους άλλους μαθητές.

Στον τομέα της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία θα πρέπει άμεσα:
α) Να αρθεί η άμεση αρνητική διάκριση της μη υποχρεωτικότητας της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία (Ν.1566/85) σε αντίθεση με την εκπαίδευση των άλλων παιδιών, αφού η εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία καθίστανται υποχρεωτική με απόφαση Υπουργού Παιδείας μόνο όταν το κράτος έχει τη δυνατότητα να την παρέχει.
β) Να αρθεί η διάκριση σε βάρος των ατόμων με βαριές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης, που στη πλειοψηφία τους παραμένουν εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, σε πλήρη παραβίαση του Συντάγματος της χώρας.
γ) Να αρθεί η έμμεση διάκριση σε βάρος των ατόμων με αναπηρία που συμμετέχουν στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια γενική και τεχνική εκπαίδευση, χωρίς καμία όμως υποστήριξη, όπως παροχή τεχνολογικών βοηθημάτων, διασφάλιση της ψηφιακής προσβασιμότητας, προσαρμοσμένο εκπαιδευτικό υλικό στην κατηγορία της αναπηρίας τους.
δ) Να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της έλλειψης κτιριακής προσβασιμότητας των σχολικών κτιρίων γενικής και τεχνικής εκπαίδευσης και η ακαταλληλότητα των κτιρίων όπου στεγάζονται οι Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής.
ε) Να βελτιωθεί η ποιότητα εκπαίδευσης στα ειδικά σχολεία, τις ειδικές τάξεις και τα τμήματα ένταξης, δεδομένου ότι σήμερα δεν είναι εξοπλισμένα επαρκώς με την απαιτούμενη υλικοτεχνική υποδομή, δεν υποστηρίζονται με τα απαιτούμενα ειδικά αναλυτικά προγράμματα, και δεν είναι στελεχωμένα επαρκώς με εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό σε κάθε κατηγορία αναπηρίας, ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, συνοδούς, κλπ.
στ) Να διατεθεί μεγαλύτερο ποσοστό από τον τακτικό κρατικό προϋπολογισμό για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, δεδομένου ότι τα άτομα με αναπηρία αποτελούν το 10% του μαθητικού πληθυσμού της χώρας και η εκπαίδευσή τους είναι πιο περίπλοκη, πιο δύσκολη και πιο δαπανηρή.

4. Εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στον τομέα της απασχόλησης για τα άτομα με αναπηρία

Σήμερα στον τομέα της απασχόλησης των ατόμων με αναπηρία απουσιάζει μία εθνική στρατηγική πολιτική που θα έχει στόχο την εξασφάλιση ίσων ευκαιριών και θα προσεγγίζει ολιστικά το ζήτημα της απασχόλησης των ατόμων με αναπηρία, δεδομένου ότι η βελτίωση των συνθηκών πρόσβασης στην απασχόληση βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη βελτίωση των συνθηκών πρόσβασης και σε άλλους τομείς.

Η εθνική πολιτική για την απασχόληση των ατόμων με αναπηρία προϋποθέτει το σχεδιασμό και την υλοποίηση συνδυασμένων πολιτικών και επίσης οφείλει να λαμβάνει υπόψη την ανομοιογένεια που παρουσιάζουν τα άτομα με αναπηρία ως ομάδα πληθυσμού. Ο τομέας της απασχόλησης των ατόμων με αναπηρία απαιτεί πολιτικές για τη μείωση της ανεργίας όπως:
α) την ψήφιση ειδικού νόμου για την απασχόληση των ατόμων με αναπηρία του οποίου η εφαρμογή θα ανατεθεί σε ειδική υπηρεσία του Ο.Α.Ε.Δ. σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο. Η εμπειρία που έχουμε αποκτήσει από την εφαρμογή του ν. 2643/98 καθώς και του προγενέστερου του είναι πολύτιμη για την αποφυγή σημαντικών λαθών όπως η χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες που έχουν οδηγήσει στη μη τήρηση των προθεσμιών έκδοσης των προκηρύξεων του νόμου, τον αποκλεισμό χιλιάδων αιτήσεων κ.λ.π.
β) τη λήψη ενεργών μέτρων πολιτικής με σκοπό την προστασία από την απόλυση, αφού είναι γενικά αποδεκτό, ότι τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν το ρίσκο της απόλυσης, είτε εξαιτίας της αναπηρίας είτε ως πιθανότητα να θεωρηθούν πρώτοι ως πλεονάζον προσωπικό, όταν ο εργοδότης αποφασίσει να μειώσει τον αριθμό των υπαλλήλων.
γ) την παροχή εξατομικευμένης υποστήριξης, μέσω των Κέντρων Προώθησης Απασχόλησης, των ανέργων ατόμων με αναπηρία. Για την καλύτερη αποτελεσματικότητα της παροχής υποστήριξης απαραίτητη προϋπόθεση είναι η εκπαίδευση των στελεχών των ΚΠΑ σε θέματα αναπηρίας.
δ) τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου στην περίπτωση των ειδικών μορφών απασχόλησης όπως η υποστηριζόμενη απασχόληση για εκείνα τα άτομα με αναπηρία που δεν έχουν τη δυνατότητα (λόγω της κατηγορίας της αναπηρίας όπως π.χ. νοητική υστέρηση κλπ.) να ενταχθούν στην ανοιχτή αγορά εργασίας.

5. Ενίσχυση του τομέα πρόνοιας και υγείας και διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα τους

Οι τομείς της πρόνοιας και της υγείας απευθύνονται στους πιο οικονομικά και κοινωνικά ευάλωτους πολίτες της χώρας, για το λόγο αυτό απαιτείται η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα τους καθώς και η αύξηση των κονδυλίων για:
α) άμεση πρόσληψη επιστημονικού, ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού σε όλες τις προνοιακές μονάδες και σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας,
β) αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας και υγείας,
γ) διασφάλιση της πρόσβασης όλων των ατόμων με αναπηρία ακόμα και αυτών που βρίσκονται σε απομακρυσμένες γεωγραφικές περιοχές σε υπηρεσίες κοινωνικές φροντίδας και υπηρεσίες υγείας,
δ) παροχή υπηρεσιών υγείας υψηλής ποιότητας για τα άτομα με χρόνιες παθήσεις που είναι συχνοί έως και καθημερινοί χρήστες του Δημόσιου Συστήματος Υγείας.

6. Θεσμικές παρεμβάσεις για την εισοδηματική ενίσχυση των ατόμων με
αναπηρία

α) Η επιδοματική πολιτική αποτελεί έναν από τους κυριότερους άξονες κοινωνικής προνοιακής πολιτικής του σύγχρονου Κράτους για την κάλυψη των βασικών αναγκών των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους. Οι παρεμβάσεις του Κράτους στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας θεωρούνται αποτελεσματικές μόνο όταν συνοδεύονται από θεσμικές εγγυήσεις, οι οποίες κατευθύνονται στην ουσιαστική εξασφάλιση των δικαιούχων. Για το λόγο αυτό είναι επιτακτική η ανάγκη πρόβλεψης των αυξήσεων των προνοιακών επιδομάτων για την τετραετία 2008 - 2011.
β) Καθιέρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για τα άτομα με αναπηρία, αφού μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ευρώπη έχουν δείξει ότι τα άτομα με αναπηρία και / ή τις οικογένειές τους αποτελούν μία από τις πιο ευάλωτες ομάδες πληθυσμού στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
γ) Χορήγηση επιδόματος θέρμανσης στα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους, με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους δεδομένου ότι λόγω της αναπηρίας τους ή της πάθησής τους βιώνουν πιο έντονα τα καιρικά φαινόμενα.

7. Κατάρτιση και εφαρμογή εθνικού σχεδίου αποϊδρυματοποίησης

Ξεκινώντας με την παραδοχή ότι στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν μπορούν να υπάρχουν άτομα με αναπηρία που να ζουν σε κατάσταση κοινωνικού εγκλεισμού στα ιδρύματα της χώρας ή στα σπίτια τους, η χώρα πρέπει να επιχειρήσει να διαμορφώσει ένα πλαίσιο πολιτικών προτεραιοτήτων για έναν από τους πιο ευαίσθητους τομείς της κοινωνικής πολιτικής, την αποϊδρυματοποίηση, με στόχο την ανάπτυξη ενός συστήματος δομών και υπηρεσιών που βασίζεται στην κοινότητα και που τίθενται στην υπηρεσία του ίδιου του ατόμου.

Η χώρα πρέπει να καταρτίσει ένα εθνικό σχέδιο αποϊδρυματοποίησης, το οποίο να στηρίζεται: α) στην αναδιοργάνωση και τον επαναπροσδιορισμό των δομών κλειστής περίθαλψης που υπάρχουν και β) στην ανάπτυξη υποστηρικτικού πλαισίου που θα διασφαλίζει την παραμονή των ατόμων με βαριές αναπηρίες και πολλαπλές ανάγκες εξάρτησης και θα περιλαμβάνει τη δημιουργία δομών Προστατευμένης Διαβίωσης, Ημιαυτόνομης Διαβίωσης, Αυτόνομης Διαβίωσης.

8. Προσβασιμότητα στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον, στις μεταφορές, στην πληροφόρηση, στην επικοινωνία, στην κοινωνία της πληροφορίας με θέσπιση της υποχρεωτικότητας της και ταυτόχρονη νομοθέτηση αυστηρών ελέγχων και επιβολής κυρώσεων στους παραβάτες

Σήμερα τα άτομα με αναπηρία στερούνται ελευθερίας επιλογών λόγω αδυναμίας πρόσβασης, με αποτέλεσμα να βιώνουν υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής εντός ορίων που δεν επέλεξαν αυτά αλλά που η κοινωνία τους επιβάλλει. Ο υφιστάμενος σχεδιασμός των υποδομών, υπηρεσιών και αγαθών καλύπτει τις ανάγκες του «μέσου» χρήστη, συμβάλλοντας στη δημιουργία διακρίσεων σε βάρος των ατόμων με αναπηρία.

Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να θέσει σε αμφισβήτηση το υφιστάμενο μοντέλο σχεδιασμού και να υιοθετήσει ένα σχεδιασμό για όλους, που να ικανοποιεί τις ανάγκες όλων των πολιτών χωρίς διακρίσεις, εφαρμόζοντας τις παρακάτω αρχές: α) Διάχυση της διάστασης της προσβασιμότητας σε όλες τις πολιτικές, νομοθεσίες, προγράμματα, πρότυπα, οδηγίες, δράσεις της Πολιτείας και σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, β) Συνέχεια, δηλ. δημιουργία αλυσίδων και δικτύων προσβάσιμων υποδομών / υπηρεσιών / αγαθών, με ταυτόχρονη ανάπτυξη συνεργιών και εφαρμογών σε όλους τους τομείς, γ) Συνέπεια, δηλ. καθημερινός έλεγχος και επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες, περιφρούρηση και τακτική συντήρηση των εφαρμογών, ώστε να εξασφαλίζεται απαραίτητα η αδιάκοπη και ασφαλής λειτουργία των προσβάσιμων αλυσίδων και δικτύων. δ) Διαβούλευση, δηλ. αναγνώριση του δικαιώματος των αναπηρικών οργανώσεων να εκπροσωπούν τα άτομα με αναπηρία και να συμμετέχουν στο σχεδιασμό, στην εφαρμογή, στην παρακολούθηση και στην αξιολόγηση όλων των δράσεων για τη διασφάλιση της προσβασιμότητας και ε) Ενημέρωση / ευαισθητοποίηση της κοινωνίας.

9. Προώθηση του Τουρισμού για Όλους

Με δεδομένο το μέγεθος της αγοράς των ατόμων που έχουν ανάγκη προσβάσιμων υποδομών (άτομα με αναπηρία, ηλικιωμένοι, οικογένειες με μικρά παιδιά) και την εθνική ανάγκη αναβάθμισης του τουριστικού προϊόντος με στόχο την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας αυτού, θεωρούμε ότι ο Τουρισμός για όλους θα πρέπει να συγκαταλεχθεί ανάμεσα στις προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης. Ο Τουρισμός για Όλους περιλαμβάνει την πλήρη αλυσίδα: μεταφορές, τουριστικούς προορισμούς, διαμονή και εστίαση, επικοινωνία / συναλλαγή και πληροφόρηση σε προσβάσιμες μορφές.

10. Φορολογικές και Ασφαλιστικές ελαφρύνσεις για τα άτομα με αναπηρία

Το εθνικό πρόγραμμα για την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία πρέπει να δεσμεύεται για στοχευμένες φορολογικές ελαφρύνσεις και ασφαλιστικές ρυθμίσεις για τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους, δεδομένου ότι τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους ανήκουν στις πιο ευάλωτες ομάδες πληθυσμού.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία θα προβεί άμεσα στην κατάθεση Υπομνημάτων ανά Υπουργείο, προκειμένου να θέσει αναλυτικά τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία σε όλους τους τομείς.

Ζητούμε τον καθορισμό συνάντησης μαζί σας ώστε να συζητήσουμε εκτενέστερα τα μείζονος σημασίας προαναφερθέντα ζητήματα και επίσης ζητάμε την προσωπική σας παρέμβαση προκειμένου τα θέματα της αναπηρίας να αναβαθμιστούν στη δημόσια ατζέντα.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων.

Με εκτίμηση

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ 
Γ. ΒΑΡΔΑΚΑΣΤΑΝΗΣ

Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΡ. ΠΑΝΑΝΟΣ