Ξεχασμένοι από Θεό και ανθρώπους…

Το νέο τραγικό περιστατικό κακομεταχείρισης και ξυλοδαρμού ατόμου με αναπηρία στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών που έφερε στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ξυπνά για μια ακόμα φορά την οργή, την αγανάκτηση και τον αποτροπιασμό σύσσωμου του εθνικού αναπηρικού κινήματος, καθώς έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά λίστα επαίσχυντων κρουσμάτων ωμής βίας και εγκατάλειψης παιδιών με ψυχική και πνευματική αναπηρία που διαβιούν στα ιδρύματα κλειστής περίθαλψης, ξεχασμένα από Θεό και ανθρώπους.

Στον απόηχο της 3ης Δεκέμβρη 2010 – Εθνικής Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία και του μεγάλου πανελλαδικού παν-αναπηρικού συλλαλητηρίου της Ε.Σ.Α.μεΑ. και των φορέων μελών της, κεντρικό αίτημα του οποίου ήταν και η άμεση λήψη μέτρων και η υιοθέτηση μιας πλήρους και αποτελεσματικής πολιτικής αποϊδρυματοποίησης, η Συνομοσπονδία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και τονίζει για μια ακόμα φορά ότι η περίπτωση του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Τα ιδρύματα κλειστής περίθαλψης, δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση δομές κοινωνικής φροντίδας, αλλά δομές κοινωνικού εγκλεισμού, δομές που παραβιάζουν κατάφορα ακόμα και τα πλέον στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Ιδιαίτερα εν μέσω μιας δυσβάσταχτης οικονομικής κρίσης, που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την δεινή οικονομική κατάσταση των φτωχότερων των φτωχών αυτής της χώρας, είναι αδήριτη ανάγκη η αύξηση της χρηματοδότησης του ιδιαίτερα υποχρηματοδοτούμενου τομέα της Πρόνοιας από την κυβέρνηση, αλλά και της διαμόρφωσης νέων δομών προστατευμένης διαβίωσης κάτω από τον έλεγχο της τοπικής κοινωνίας, δομών που θα βρίσκονται κοντά στην οικογένεια και θα λειτουργούν υπέρ της κάλυψης των αναγκών των ατόμων με αναπηρία, ώστε να μην οδηγούνται σε ιδρύματα - αποθήκες ψυχών.

Η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χιλιάδων Ελληνόπουλων με αναπηρία είναι αν μη τι άλλο ζήτημα πολιτικής αξιοπιστίας.