Το Πολυνομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών οδηγεί σε εξαθλίωση τα ΑμεΑ κα τις οικογένειές τους
Αρ. Πρωτ.: 3007
Το Πολυνομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών οδηγεί σε εξαθλίωση τα ΑμεΑ κα τις οικογένειές τους
Ο Πρόεδρος της Ε.Σ.ΑμεΑ κ. Ι. Βαρδακαστάνης παραστάθηκε στην κοινή συνεδρίαση των Διαρκών Επιτροπών Οικονομικών και Δημόσιας Διοίκησης στις 12 Οκτωβρίου 2011 και κατέθεσε αναλυτικά τις προτάσεις της Συνομοσπονδίας επί του Πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών που εμπεριέχει σημαντικές συνταξιοδοτικές, εργασιακές και φορολογικές διατάξεις.
Ο κ. Βαρδακαστάνης στην αρχή της ομιλίας του εξέφρασε την πλήρη αντίθεσή της Συνομοσπονδίας σε αυτό το νομοσχέδιο. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι: το αναπηρικό κίνημα ταυτίζεται με το εργατικό και ευρύτερο συνδικαλιστικό κίνημα για την απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου που πλήττει με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο συνολικά την αναπηρική οικογένεια της χώρας.
Αναφερόμενος στις επιμέρους διατάξεις του ν/σ τόνισε το καθεστώς άνισης μεταχείρισης που υιοθετείται μεταξύ των συνταξιούχων του δημοσίου τομέα και των συνταξιούχων των ασφαλιστικών ταμείων του Υπουργείου Εργασίας, αφού από την περικοπή των συντάξεων του δημοσίου εξαιρούνται όλα τα άτομα με αναπηρία που εντάσσονται στις κατηγορίες αναπηρίας που συνταξιοδοτούνται με τις ρυθμίσεις του ν. 612/77 (συνταξιοδότηση στη 15αετία) Για τους συνταξιούχους όμως των ασφαλιστικών ταμείων του ιδιωτικού τομέα προβλέπεται εξαίρεση μόνο για εκείνους που λαμβάνουν το εξωϊδρυματικό επίδομα και το επίδομα απολύτου αναπηρίας. Με ποια λογική διερωτήθηκε ο κ. Βαρδακαστάνης οι συντάκτες του ν/σ εξαιρούν τους νεφροπαθείς, θαλασσαιμικούς, μεταμοσχευμένους συμπαγών οργάνων συνταξιούχους του δημοσίου από τις περικοπές και δεν εξαιρούν τους συνταξιούχους των ανωτέρω κατηγοριών αναπηρίας που ανήκουν στα ασφαλιστικά ταμεία του Υπουργείου Εργασίας Προφανώς αυτό συμβαίνει γιατί οι ρυθμίσεις αυτές σχεδιάζονται ατάκτως ερρημμένα χωρίς συγκριμένο σχέδιο για την προστασία της αναπηρικής οικογένειας. Πρωτοφανής όμως είναι η έλλειψη προστατευτικών ρυθμίσεων για τα άτομα με αναπηρία από τις περικοπές των επικουρικών συντάξεων, οι οποίες οδηγούν σε μεγαλύτερη φτώχεια του συνταξιούχους με αναπηρία και τις οικογένειές τους. Είναι δυνατόν να μην εξαιρούν τα ορφανά με αναπηρία και από δύο γονείς; Είναι δυνατό να μην εξαιρούν από τις περικοπές των συντάξεων τους γονείς που βαρύνονται φορολογικά από τα τέκνα τους με αναπηρία; Είναι δυνατό να μην εξαιρούν μερικές δεκάδες αιμορροφιλικούς συνταξιούχους από τις περικοπές συντάξεων του δημοσίου; Είναι δυνατόν με ένα ΔΕΝ να διαχωρίζουν τους νεφροπαθείς μεταμοσχευθέντες από νεφρό (συμβαίνει στο άρθρο 38) από τους νεφροπαθείς τελικού σταδίου;
Ο Πρόεδρος της Ε.Σ.Α.μεΑ. αναφέρθηκε και στην ολοκληρωτική έλλειψη στοιχειωδών μέτρων που θα αποτρέψουν την άνιση μεταχείριση που υφίστανται τα άτομα με αναπηρία στον εργασιακό τομέα. Το βαθμολόγιο και η σύνδεσή του με τη μισθοδοσία αποτελεί μέτρο άνισης και διακριτικής μεταχείρισης, από τη στιγμή που δεν συνοδεύεται από διακριτά μέτρα εύλογων προσαρμογών που θα διευκολύνουν την εργασία των ατόμων με αναπηρία. Ολοκληρωτική είναι η απουσία προστατευτικών μέτρων αφού οι συντάκτες του ν/σ δεν εξαίρεσαν από την περικοπή των επιδομάτων επιδόματα που έχουν μηδενικό δημοσιονομικό όφελος όπως το επίδομα υποστήριξης τυφλών δικηγόρων!!! Από το καθεστώς εργασιακής εφεδρείας το Κράτος δεν φρόντισε να εξαιρέσει του συζύγους των ατόμων με αναπηρία, οι οποίοι δεν βαρύνονται φορολογικά από τον σύζυγο με αναπηρία, γεγονός που οδηγεί σε συρρίκνωση του οικογενειακού εισοδήματος των ατόμων με αναπηρία. Από το καθεστώς όμως της εργασιακής εφεδρείας δεν εξαιρέθηκε το σύνολο των προστατευόμενων των νόμων 1648/86 και 2643/98, αφού σχετική ρύθμιση εξαιρεί μόνο τους εργαζομένους με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω. Ως γνωστόν οι ανωτέρω βασικοί νόμοι προστασίας της απασχόλησης αφορούν στα άτομα με αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 50% και άνω.
Αναφορικά με τις φορολογικές ρυθμίσεις ο κ. Βαρδακαστάνης ζήτησε να διατηρηθεί ως ελάχιστο δείγμα προστασίας των πενιχρών εισοδημάτων των ΑμεΑ και των οικογενειών τους το προηγούμενο φορολογικό καθεστώς, δηλαδή το αφορολόγητο ποσό των 12.000€ και ομοίως να παραμείνει στα 2400 € το ποσό που αφαιρείται από το φορολογητέο εισόδημα των ατόμων με αναπηρία.
Στις επιμέρους ερωτήσεις των Βουλευτών ο κ. Ι. Βαρδακάστανης έδωσε καίριες απαντήσεις, μεταφέροντας τη σκληρή και ωμή πραγματικότητα που ζουν τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους, την οποία βιώνουν τα άτομα με αναπηρία πριν ακόμη την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Οι ευθύνες είναι τεράστιες για όλες τις Κυβερνήσεις, για όλο τον πολιτικό κόσμο που δεν έχει αφυπνιστεί εγκαίρως για την αναγκαιότητα ενός ισχυρού πλαισίου συνδυαστικών μέτρων προστασίας των εισοδημάτων τους.
Αυτό αποδεικνύεται από πρόσφατα σκληρά μέτρα όπως η ειδική εισφορά αλληλεγγύης και το ειδικό τέλος ακινήτων από τα οποία δεν εξαιρέθηκαν τα άτομα με βαριές αναπηρίες ανεξαρτήτως κατηγορίας αναπηρίας. Τέτοιου είδους λογικές αφήνουν ανυπεράσπιστες τις οικογένειες που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριές αναπηρίες όπως νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση. Τέτοιου είδους λογικές αφήνουν απροστάτευτα άτομα που ανήκουν σε βαριές κατηγορίας αναπηρίας όπως είναι οι νεφροπαθείς τελικού σταδίου, οι οποίοι βάσει νόμου έχουν ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω και κάλεσε τους Βουλευτές να στηρίξουν το αίτημα που αφορά στην αύξηση του οικογενειακού επιδόματος που προβλέπεται στο ν/σ για όσους έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριές αναπηρίες ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας τους. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η Κυβέρνηση για αυτές τις οικογένειές που πλήττονται με τον πιο σκληρό τρόπο από την κατάρρευση των δημόσιων προνοιακών δομών.
Ο κ. Ι. Βαρδακαστάνης ζήτησε να σταματήσει επιτέλους ο συνυπολογισμός των αναπηρικών επιδομάτων στο εισόδημα επί του οποίου υπολογίζεται η ειδική εισφορά αλληλεγγύης και άλλα επιβαρυντικά οικονομικά μέτρα. Στοιχειώδης λογική επιτάσσει την εξαίρεση προνοιακών επιδομάτων και του εξωϊδρυματικού επιδόματος που είναι βάσει νόμου αφορολόγητα.
Ο Πρόεδρος της Ε.Σ.ΑμεΑ. ανέφερε στους Βουλευτές ότι η αναπηρία δεν έχει ούτε χρώμα ούτε κόμμα και τους κάλεσε να εργαστούν από κοινού για το σχεδιασμό ενός πλαισίου πολιτικών και μέτρων δραστικής και ουσιαστικής προστασίας των ατόμων και των οικογενειών τους.