Αίτημα στο υπ. Δικαιοσύνης για την αρχή της ίσης μεταχείρισης

Το διαχρονικό αίτημα, η διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης και πέραν του τομέα της απασχόλησης/εργασίας και αυτό διότι το αναπηρικό κίνημα της χώρας από πολύ νωρίς είχε διαπιστώσει ότι ο αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία από την αγορά εργασίας οφείλεται στη διάκριση που υφίστανται σε όλους τους τομείς της ζωής τους, ήτοι στο δομημένο περιβάλλον, στην εκπαίδευση, στην κατάρτιση, στην κοινωνία της πληροφορίας, στις μεταφορές κ.λπ., τονίζει με επιστολή της η Ε.Σ.Α.με.Α., με την ευκαιρία της κατάθεσης προτάσεων επί του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης «Εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας ή χρόνιας ασθένειας, ηλικίας, οικογενειακής ή κοινωνικής κατάστασης, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου και άλλες Διατάξεις».

Για το συγκεκριμένο αίτημα, που έχει κατατεθεί πολλάκις, η Συνομοσπονδία ζητά τη σύσταση και συγκρότηση Ομάδας Εργασίας για την επέκταση του πεδίου εφαρμογής της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας στη βάση των απαιτήσεων της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία.
Στην επιστολή αναφέρεται ότι το επίκαιρο Σχέδιο Νόμου περιλαμβάνει αρκετά θετικά στοιχεία, όπως είναι η συμπερίληψη μεταξύ των προστατευόμενων ομάδων των ατόμων με χρόνια πάθηση, η διεύρυνση της έννοιας της διάκρισης («πολλαπλή διάκριση», «διάκριση λόγω σχέσης», «διάκριση λόγω νομιζόμενων χαρακτηριστικών», διάκριση λόγω «άρνησης εύλογων προσαρμογών»), η διεύρυνση του ρόλου του Συνηγόρου του Πολίτη ως φορέα παρακολούθησης και προώθησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης κ.λπ.- επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο την ικανοποίηση πάγιων αιτημάτων διαφόρων φορέων, συμπεριλαμβανομένης και της Ε.Σ.Α.μεΑ., που αφορούσαν στη βελτίωση των διατάξεων του ν.3304/2005.
Αυτό που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό νομικά, κοινωνικά και πολιτικά είναι γιατί με το παρόν Σχέδιο Νόμου δεν διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας, δεδομένου ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση όχι μόνο με ό,τι η Σύμβαση υπαγορεύει αλλά και με τις συνταγματικές επιταγές, εφόσον σύμφωνα με την παρ. 6 του Άρθρου 21 του Συντάγματος «τα άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας».
Αξίζει να επισημανθεί ότι σε αντίθεση με το έτος 2005 που θεσπίστηκε ο ν.3304, σήμερα μια σειρά διατάξεων σε διάφορους νόμους και Κανονισμούς -πέραν του συνόλου των άρθρων της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ που αφορούν στο σύνολο της κοινωνικής ζωής- επιβάλλοντας την εφαρμογή της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας σε διάφορους τομείς, δημιουργούν ένα ευνοϊκότερο περιβάλλον για την επίτευξη του στόχου της επέκτασης της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Αναλυτικά οι προτάσεις της Ε.Σ.Α.με.Α.