Ευρωπαϊκή Ημέρα Ανεξάρτητης Διαβίωσης

Ενάντια στην κουλτούρα της εξάρτησης και της ιδρυματοποίησης

«Celebrating 5th May - the European Day for Independent Living», «Γιορτάζουμε την 5η Μάη, την Ευρωπαϊκή Ημέρα Ανεξάρτητης Διαβίωσης», τονίζει το ENIL (European Network of Independent Living - Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ανεξάρτητης Διαβίωσης), που πριν 2 χρόνια μαζί με το EDF (European Disability Forum), πέτυχαν τη θεσμοθέτηση της σημερινής ημέρας από την ΕΕ. Όπως δηλώνει στον χαιρετισμό του για τη σημερινή μέρα, « η 5η Μάη 2015 πρέπει να μείνει στην ιστορία ως μέρα γιορτής αλλά και διαμαρτυρίας, ως η ημέρα ενδυνάμωσης του κινήματος της Ανεξάρτητης Διαβίωσης. Εμείς, τα άτομα με αναπηρία είμαστε περήφανοι για τη σημερινή μέρα, για το ποιοι είμαστε και για την υποστήριξη στο κίνημά μας, που αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη. Καλούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να διασφαλίσει ότι η Ανεξάρτητη Διαβίωση είναι ψηλά στην ατζέντα της, όπως και η ορθότερη εφαρμογή του άρθρου 19 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τη διασφάλιση υπηρεσιών υποστήριξης για τα άτομα με αναπηρία».

Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) χαιρετίζει τη σημερινή ημέρα και όλους τους φορείς και τις κινήσεις που τη στηρίζουν και μεταφέρουν το μήνυμά της. Η Ανεξάρτητη διαβίωση είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα το οποίο τα άτομα με αναπηρία πρέπει να απολαμβάνουν σε ισότιμη βάση με τους άλλους. Αναφέρεται σε διάφορες νομικές πράξεις, πρώτα απ 'όλα στην ίδια τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (άρθρο 19), καθώς και στο ελληνικό Σύνταγμα (Άρθρο 21).

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η ΕΣΑμεΑ διεκδικεί τη θεσμοθέτηση τόσο της Ανεξάρτητης Διαβίωσης όσο και του προσωπικού βοηθού. Η κρίση δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για να μην προχωρήσει η Ανεξάρτητη Διαβίωση, η αποϊδρυματοποίηση, η πλήρης ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην κοινότητα και στην κοινωνική ζωή. Σε μια δημοκρατία δεν είναι αποδεκτή η διάκριση εναντίον των πολιτών με αναπηρία, ούτε είναι αποδεκτός ο εγκλεισμός τους σε ιδρύματα. Δεν είναι δυνατόν, 20 χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος Ψυχαργώς να συνεχίζουν να υπάρχουν άτομα με αναπηρία που ζουν σε κατάσταση κοινωνικού εγκλεισμού σε ιδρύματα ή στα σπίτια τους: είναι επιτακτική ανάγκη η διαμόρφωση ενός πλαισίου πολιτικών προτεραιοτήτων για την ανάπτυξη ενός συστήματος δομών και υπηρεσιών που θα βασίζεται στην κοινότητα και που τίθενται στην υπηρεσία του ίδιου του ατόμου.

Η Ανεξάρτητη Διαβίωση θα έπρεπε να αποτελεί σημαντικό μέρος των πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας σε μια χώρα με στόχο την εξυπηρέτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία. Η συνέχιση της λειτουργίας των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης και η δημιουργία νέων, η δημιουργία των Κέντρων Ανεξάρτητης Διαβίωσης, που δεν υπάρχουν στη χώρα, η θεσμοθέτηση του προσωπικού βοηθού, η συνέχιση της χρηματοδότησης των Κέντρων Διημέρευσης, των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης και όλων των άλλων υποστηρικτικών δομών που λειτουργούν στο πλαίσιο του μη κερδοσκοπικού τομέα ή μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης με τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία (ΚΔΑΠ μεΑ) είναι θέμα πολιτισμού και σεβασμού της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

(Σ.σ. Άρθρο 19 Σύμβασης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία:

Τα άτομα με αναπηρία να ζουν ανεξάρτητα και να αποτελούν μέλη της κοινότητας

Τα Κράτη Μέρη στην παρούσα Σύμβαση αναγνωρίζουν το ισότιμο δικαίωμα όλων των ΑμεΑ να ζουν στην κοινότητα, με ίσες επιλογές με τους άλλους, και λαμβάνουν αποτελεσματικά και κατάλληλα μέτρα για να διευκολύνουν την πλήρη απόλαυση αυτού του δικαιώματος των ΑμεΑ και την πλήρη ένταξη και συμμετοχή τους στην κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της διασφάλισης ότι:
(α) τα ΑμεΑ έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν τον τόπο διαμονής και που και με ποιόν ζουν σε ίση βάση με τους άλλους και δεν υποχρεούνται να ζουν σε συγκεκριμένο καθεστώς διαμονής,
(β) τα ΑμεΑ έχουν πρόσβαση σε ένα φάσμα παροχής υπηρεσιών κατ' οίκον, υπηρεσιών στον τόπο διαμονής τους και άλλων υπηρεσιών υποστήριξης από την κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της προσωπικής βοήθειας που είναι απαραίτητη για την υποστήριξη της διαβίωσης και της ένταξης στην κοινότητα, και για την πρόληψη της απομόνωσης ή αποκλεισμού από την κοινότητα,
(γ) υπηρεσίες της κοινότητας και εγκαταστάσεις για τον ευρύτερο πληθυσμό είναι διαθέσιμες σε ίση βάση με τους άλλους στα ΑμεΑ και ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους).