Ο εφαρμοστικός νόμος του υπ. Υγείας γεννά ανησυχίες

Η Ε.Σ.ΑμεΑ εκφράζει την έντονη ανησυχία της και το φόβο των ατόμων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και ιδιαιτέρως εκείνες τις κατηγορίες που υπόκεινται σε συστηματική καθημερινή θεραπευτική - φαρμακευτική αγωγή ενόψει των νέων ρυθμίσεων που δρομολογούνται με τον εφαρμοστικό νόμο αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας. Ερωτηματικά γεννιούνται ενόψει της ρύθμισης που αφορά στις προϋποθέσεις που τίθενται για την αποζημίωση πρωτοτύπων φαρμάκων από τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας. Η προϋπόθεση της αποζημίωσης πρωτότυπων φαρμάκων εφόσον αυτά αποζημιώνονται σε 18 χώρες της Ε.Ε. δημιουργεί φόβους σε εκείνες τις κατηγορίες χρονίων παθήσεων, οι οποίες αναμένουν νέες σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της πάθησής τους.

Η Ε.Σ.ΑμεΑ. για το μείζον αυτό θέμα αναμένει από την ελληνική Πολιτεία να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην κινδυνεύσει η υγεία ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να θεσπιστεί ένα ισχυρό πλαίσιο προστασίας τους με μέτρα όπως:

• Διενέργεια αυστηρών και συστηματικών ποιοτικών ελέγχων κοινοποιούμενων στην επιστημονική - ιατρική κοινότητα και την ελληνική κοινή γνώμη
• Διενέργεια ειδικών μελετών (π.χ. βιοϊσοδυναμίας) που να αποδεικνύουν την θεραπευτική ομοιότητα των πρωτοτύπων και γενοσήμων φαρμάκων
• Να οριστεί με διακριτό τρόπο ποιος αναλαμβάνει την νομική ευθύνη για τυχόν παρενέργειες από τη χρήση γενοσήμων φαρμάκων

Η Ε.Σ.ΑμεΑ. διαχρονικά έχει εκφράσει την αντίθεσή της στο φαινόμενο της υπερσυνταγογράφησης, το οποίο αποβαίνει επικίνδυνο για όλα εκείνα τα άτομα που έχουν ανάγκη από συχνή θεραπευτική φαρμακευτική αγωγή όχι μόνο για τη βελτίωση της υγείας τους αλλά και τη διατήρησή τους στην ίδια την ζωή. Όμως η πάταξη της μείωσης του επικίνδυνου φαινομένου της υπερσυνταγογράφησης πρέπει να γίνει με τρόπο συστηματικό σε απόλυτη συνέργεια με την επιστημονική κοινότητα και τους κοινωνικούς εταίρους. Σε καμία περίπτωση αυτό το σημαντικό εγχείρημα και εν γένει ο σχεδιασμός οικονομικών πολιτικών υγείας δεν μπορεί να αποβεί εις βάρος της παρεχόμενης ποιότητας των ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψης και πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται να θέσει σε κίνδυνο την υγεία των πιο ευπαθών κοινωνικά ομάδων και εν γένει όλων των πολιτών της χώρας.