Η Ε.Σ.Α.μεΑ. καταθέτει τις προτάσεις της για τα άτομα με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειές τους στο σχέδιο νόμου με θέμα: ¨Στρατηγική Αναπτυξιακή Προοπτική των ΟΤΑ, Ρύθμιση ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών και άλλες διατάξεις¨
Κατηγορία: Βουλή
Αθήνα: 25/02/2020
ΠΡΟΣ:
Πρόεδρο και Μέλη Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
- Γραφείο Πρωθυπουργού της χώρας
- Γραφείο Υπουργού Επικρατείας, κ. Γ. Γεραπετρίτη
- Γραφείο Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ, κ. Άκη Σκέρτσου
- Γραφείο Υφυπουργού Εσωτερικών, κ. Θ. Λιβάνιο
- Γραφείο Γ.Γ. Ανθρώπινου Δυναμικού Δημόσιου Τομέα, κ. Π Χαραλαμπόγιαννη
- Γραφείο Γ.Γ. Εσωτερικών και Οργάνωσης, κ. Μ. Σταυριανουδάκη
- Οργανώσεις- Μέλη Ε.Σ.Α.μεΑ.
Η Ε.Σ.Α.μεΑ. καταθέτει τις προτάσεις της για τα άτομα με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και τις οικογένειές τους στο σχέδιο νόμου με θέμα: ¨Στρατηγική Αναπτυξιακή Προοπτική των ΟΤΑ, Ρύθμιση ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών και άλλες διατάξεις¨
Κύριε Πρόεδρε, Αγαπητά Μέλη,
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) –που αποτελεί τον τριτοβάθμιο κοινωνικό και συνδικαλιστικό φορέα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους στη χώρα, επίσημα αναγνωρισμένο Κοινωνικό Εταίρο της ελληνικής Πολιτείας σε ζητήματα αναπηρίας- με το παρόν έγγραφό της και με αφορμή το σχέδιο νόμου που έχει κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση με θέμα: «Στρατηγική Αναπτυξιακή Προοπτική των ΟΤΑ, Ρύθμιση Ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών και άλλες διατάξεις» σας αποστέλλει τις προτάσεις της.
Λαμβάνοντας υπόψη:
• την παρ. 2 του άρθρου 4 του Συντάγματος της χώρας, σύμφωνα με το οποίο «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις»,
• την παρ. 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος της χώρας, σύμφωνα με την οποία «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας»,
• τον ν.4488/2017, ο οποίος αναφέρει στο άρθρο 68 «Νομοπαραγωγική διαδικασία, ανάλυση συνεπειών ρυθμίσεων και παραγωγή επίσημων στατιστικών για τα ΑμεΑ» τα εξής: «1. Κατά το στάδιο της νομοπαραγωγικής διαδικασίας τα αρμόδια όργανα συνεκτιμούν τα δικαιώματα των ΑμεΑ, όπως αυτά περιγράφονται στη Σύμβαση και κατά τη διάρκεια της κατάρτισης σχεδίων νόμου, συνεργάζονται με το Συντονιστικό Μηχανισμό του άρθρου 69 και με το Κεντρικό Σημείο Αναφοράς του άρθρου 70 και τελούν σε διαβούλευση με αναγνωρισμένες αντιπροσωπευτικές οργανώσεις του αναπηρικού κινήματος, με άτομα και με ομάδες ατόμων που έχουν εύλογο ενδιαφέρον για τα δικαιώματα των ΑμεΑ [...]»
• τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, την οποία η χώρα μας μαζί με το προαιρετικό πρωτόκολλό της επικύρωσε με τον Ν.4074/2012 (ΦΕΚ 88 Α΄/11.04.2012), και ως εκ τούτου οφείλει να θέσει σε εφαρμογή σε εθνικό επίπεδο, μέσω της οποίας υπαγορεύονται τα εξής:
α) στην παρ.3 του άρθρου 4 «Γενικές Υποχρεώσεις», το εξής: «3. Κατά την ανάπτυξη και εφαρμογή της νομοθεσίας και των πολιτικών, για να εφαρμοστεί η παρούσα Σύμβαση και σε άλλες διαδικασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν ζητήματα σχετικά με τα άτομα με αναπηρίες, τα Συμβαλλόμενα Κράτη θα συμβουλεύονται συνεχώς και θα εμπλέκουν ενεργά τα άτομα με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών με αναπηρίες, μέσω των αντιπροσωπευτικών οργανώσεών τους»,
γ) «Άρθρο 7 Παιδιά με Αναπηρία
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν όλα τα απαιτούμενα μέτρα, προκειμένου να διασφαλίζουν την πλήρη απόλαυση, από τα παιδιά με αναπηρίες, όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, σε ίση βάση με τα υπόλοιπα παιδιά.
δ)«Άρθρο 11 Καταστάσεις κινδύνου και ανθρωπιστικών κρίσεων
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις τους βάσει του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και του διεθνούς δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όλα τα απαιτούμενα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν την προστασία και ασφάλεια των ατόμων με αναπηρίες σε καταστάσεις κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων και των καταστάσεων ενόπλων συγκρούσεων, έκτακτων ανθρωπιστικών αναγκών και των περιστατικών φυσικών καταστροφών.
Ε)«Άρθρο 18 Ελευθερία μετακίνησης και ιθαγένειας
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες, στην ελεύθερη μετακίνηση, στην ελεύθερη επιλογή της κατοικίας τους και σε μια ιθαγένεια, σε ίση βάση με τους άλλους, συμπεριλαμβανόμενης και της διασφάλισης ότι τα άτομα με αναπηρίες:
α. Έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν και να αλλάξουν μια ιθαγένεια και δεν στερούνται την ιθαγένειά τους αυθαίρετα ή βάσει της αναπηρίας
β. Δεν στερούνται, βάσει της αναπηρίας τους, της δυνατότητάς τους να αποκτούν, κατέχουν και χρησιμοποιούν έγγραφα της ιθαγένειάς τους ή όποια άλλα έγγραφα της ταυτότητάς τους ή να χρησιμοποιούν τις σχετικές διαδικασίες, όπως οι διαδικασίες μετανάστευσης, που μπορεί να απαιτηθούν, προκειμένου να διευκολύνουν την άσκηση του δικαιώματος για ελεύθερη μετακίνηση,
γ. Είναι ελεύθερα να εγκαταλείψουν οποιαδήποτε χώρα, συμπεριλαμβανομένης και της δικής τους,
δ. Δεν στερούνται, αυθαίρετα ή βάσει της αναπηρίας τους, του δικαιώματος εισόδου στη χώρα τους
2. Τα παιδιά με αναπηρίες καταχωρούνται αμέσως μετά τη γέννησή τους και έχουν δικαίωμα, από τη γέννηση, σε ένα όνομα, το δικαίωμα να αποκτήσουν μια ιθαγένεια και, κατά το δυνατό, το δικαίωμα να γνωρίζουν και να φροντίζονται από τους γονείς τους.»
στ) στο άρθρο 27 «Εργασία & Απασχόληση», τα εξής: «1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρίες στην εργασία σε ίση βάση με τους άλλους, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της νομοθεσίας, ώστε, μεταξύ άλλων να απαγορεύουν τη διάκριση βάσει αναπηρίας σε σχέση με όλα τα ζητήματα που αφορούν τις μορφές της απασχόλησης συμπεριλαμβανομένων των συνθηκών πρόσληψης και απασχόλησης, να προστατεύουν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες, σε ίση βάση με τους άλλους, για δίκαιες και ευνοϊκές συνθήκες εργασίας, συμπεριλαμβανομένων και των ίσων ευκαιριών και της ίσης αποζημίωσης για την εργασία ίσης αξίας, για ασφαλείς και υγιεινές συνθήκες εργασίας και να διασφαλίζουν ότι τους παρέχεται εύλογη προσαρμογή στο χώρο εργασίας»
• το άρθρο 5 «Εύλογες προσαρμογές για τα άτομα με αναπηρία ή χρόνια πάθηση» του ν.4443/2016 «Ενσωμάτωση της Οδηγίας 2000/43/ΕΚ περί εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ασχέτως φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής, της Οδηγίας 2000/78/ΕΚ για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση», «Για την τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της εργασίας και της απασχόλησης έναντι ατόμων με αναπηρία ή χρόνια πάθηση, ο εργοδότης υποχρεώνεται στη λήψη όλων των ενδεδειγμένων κατά περίπτωση μέτρων, προκειμένου τα άτομα αυτά να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε θέση εργασίας, να ασκούν αυτήν και να εξελίσσονται, ....»,
• το άρθρο 2 του ίδιου νόμου, το οποίο αναφέρει:
α) εύλογη προσαρμογή σημαίνει τις απαραίτητες και κατάλληλες τροποποιήσεις και ρυθμίσεις, προκειμένου να επιτραπεί στα άτομα με αναπηρίες, η ανεμπόδιστη άσκηση, των εργασιακών τους καθηκόντων
β) η μη παροχή εύλογης προσαρμογής συνιστά διακρίσεις.
η Ε.Σ.Α.μεΑ. προτείνει και αιτείται ανά άρθρο του παρόντος σχεδίου νόμου τις ακόλουθες τροποποιήσεις, συμπληρώσεις και προσθήκες:
Άρθρο 3. Αναπτυξιακοί Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης
Η Ε.Σ.Α.μεΑ., προκειμένου να δοθεί λύση σε μια σειρά σοβαρών θεμάτων χρηματοδότησης των οργανώσεων ατόμων με αναπηρία, από τις Περιφέρειες και τους Δήμους σύμφωνα με τη δυνατότητα καθενός, ζητάει τη συμπερίληψη της εξής παραγράφου:
«Οι ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού δύνανται να συνάπτουν προγραμματικές διμερείς συμβάσεις συνεργασίας, για την προστασία και τη στήριξη ατόμων με αναπηρία με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) καθώς και με οργανώσεις ατόμων με αναπηρία και γονέων και κηδεμόνων ατόμων με αναπηρία που αποτελούν μέλη της Ε.Σ.Α.μεΑ. Οι συμβάσεις συνεργασίας αφορούν την εκτέλεση έργων ή την παροχή υπηρεσιών ή προμηθειών για τον σκοπό της προστασίας και της στήριξης ατόμων με αναπηρία και άλλων ευπαθών ομάδων του πληθυσμού και για την εξυπηρέτηση σκοπών σχετικά με τη λειτουργία των ανωτέρω οργανώσεων».
Άρθρα 41 και 42
1. Σε σχέση με την εξάμηνη αναστολή ισχύος του άρθρου 32 του νόμου 4604/2019, θεωρούμε ανήκουστη την αναφορά στην Αιτιολογική Έκθεση ότι «οι διατάξεις αυτές δεν έχουν τεθεί σε εφαρμογή ενώ έχουν ήδη παρέλθει δέκα μήνες από την υιοθέτησή τους, λόγω μη έκδοσης των κανονιστικών πράξεων που προβλέπονται από το νόμο......». Με το σκεπτικό αυτό θα έπρεπε γενικά να καταργούνται νομοθετικές διατάξεις οι οποίες δεν τίθενται σε εφαρμογή εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος ή επειδή δεν έχουν εκδοθεί οι σχετικές κανονιστικές πράξεις, κάτι που βεβαίως αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του κράτους.
2. Σε σχέση με την κατάργηση του Άρθρου 31 του νόμου 4604/2019, θεωρούμε απαράδεκτο να προτείνεται η κατάργηση μιας ευεργετικής ρύθμισης που αφορά σε μία εξαιρετικά ευάλωτη ομάδα ατόμων με αναπηρία όπως είναι αυτή των αλλοδαπών ανήλικων με βαριά αναπηρία. Εξίσου απαράδεκτο θεωρούμε το να συνδέεται, όπως γίνεται στην Αιτιολογική Έκθεση, η απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας με την «συνεχή και επιτυχή φοίτηση» και την παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών «μόνιμου και σταθερού χαρακτήρα που παρέχονται από το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα και από πιστοποιημένες σχολικές δομές Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», όταν είναι ευρέως γνωστό ότι τέτοιου είδους υπηρεσίες στη χώρα μας δεν είναι προσβάσιμες στα αλλοδαπά παιδιά με βαριά αναπηρία. Επιπλέον, το να συνδέεται η δυνατότητα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας με τη δυνατότητα των αλλοδαπών παιδιών που έχουν βαριά αναπηρία να «εκπαιδευτούν», με την στενή έννοια του όρου όπως εσείς την αντιλαμβάνεστε, συνιστά διακριτική και άνιση μεταχείριση εις βάρος εκείνων των περιπτώσεων παιδιών που μπορεί να αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που θέτει το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα γενικής ή ακόμα και ειδικής εκπαίδευσης. Η ύπαρξη βαριάς αναπηρίας καθιστά σε πολλές περιπτώσεις αδύνατη την εκπαίδευση (γενική ή ειδική) παιδιών με βαριά αναπηρία, γι' αυτό και πολύ καλώς ο νομοθέτης, με το άρθρο 31 του νόμου 4604/2019, προέβλεψε τη δυνατότητα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας από τα ανήλικα, με βαριά αναπηρία τέκνα, στα οποία έχουν παρασχεθεί υπηρεσίες εξειδικευμένης περίθαλψης και παρεμβάσεις ψυχοκοινωνικής ή θεραπευτικής αποκατάστασης. Ευεργετική διάταξη που εσείς τώρα θέλετε να καταργήσετε.
3. Τέλος, τόσο η αναστολή ισχύος του άρθρου 32, όσο και η κατάργηση του άρθρου 31 του νόμου 4604/2019, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η ελληνική πολιτεία κυρώνοντας τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες με τον νόμο με τον νόμο 4074/2012, και ειδικότερα τα άρθρα 7, 11 και 18.
Άρθρο 50. Πιστοποίηση υγείας και καταλληλότητας
Η Ε.Σ.Α.μεΑ. διαφωνεί πλήρως με την εισαγωγή της παρ. 3 και του εδαφίου δ) στα άρθρα 7 και 165 του ν.3528/2007 αντίστοιχα καθώς και με την αντικατάσταση της παρ. 2 του άρθρου 14 του ν.3584/2007 και την προσθήκη παρ. 3 στον ίδιο νόμο, καθώς:
α) οδηγούν στην άνιση μεταχείριση των υποψήφιων υπαλλήλων με αναπηρία εφόσον θέτουν μια «ειδική» διαδικασία για την πιστοποίηση της φυσικής καταλληλόλητάς τους ως προς την άσκηση των καθηκόντων της αντίστοιχης θέσης, και δη είτε διορίζονται με γενικές είτε με ειδικές διατάξεις, σε σχέση με αυτή που θα ακολουθούν οι υπόλοιποι υποψήφιοι υπάλληλοι (βλ. παρ. 2 άρθρου 7 του ν.3528/2007).
β) θέτουν νέο εμπόδιο στον διορισμό των ατόμων με αναπηρία, καθώς, αντίθετα με ό, τι η παρ. 1 του άρθρου 61 του ν.4488/2017 υπαγορεύει, σύμφωνα με την οποία κάθε φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υποχρεούται «να αφαιρεί υφιστάμενα εμπόδια κάθε είδους», θα αυξήσει, σε αντίθεση μάλιστα και με τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης, τη γραφειοκρατία σε βάρος των ατόμων με αναπηρία, καθώς όπως αναφέρονταν στην αιτιολογική έκθεση του ν.4210/2013 η κατάργηση της παρ. 2 του άρθρου 7 του ν.3852/2007 έλαβε χώρα υπό το εξής σκεπτικό: «Με την προτεινόμενη διάταξη η διαδικασία αυτή, η οποία ήταν και εξαιρετικά χρονοβόρα, απλοποιείται, δεδομένου ότι πλέον θα πιστοποιείται με τις γνωματεύσεις παθολόγων ή γενικού ιατρού και ψυχιάτρου. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται η γραφειοκρατία προς όφελος του πολίτη».
Η Ε.Σ.Α.μεΑ. υποστηρίζει ότι στη βάση των απαιτήσεων: α) της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, τη οποία η χώρα μας κύρωσε με τον ν.4074/2012, β) του άρθρου 5 του ν.4443/2016, γ) της παρ.2 του άρθρου 63 του ν.4488/2017, καθώς και των τελικών συστάσεων της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες επί του άρθρου 27 «Εργασία και Απασχόληση» της Σύμβασης, στις οποίες αναφέρεται ότι η χώρα οφείλει «να διασφαλίσει την πρόβλεψη μέτρων και εξατομικευμένης στήριξης στο χώρο εργασίας» (παρ.39), πρέπει το Υπουργείο Εσωτερικών να προχωρήσει στη θέσπιση νομοθεσίας που θα διασφαλίσει την εφαρμογή της πρόβλεψης της παρ.1 του άρθρου 7 του ν.3528/2007, η οποία αφορά στην παροχή στους υπαλλήλους με αναπηρία κατάλληλης και δικαιολογημένης τεχνικής υποστήριξης ή άλλως «εύλογων προσαρμογών».
Επιπρόσθετα ζητάμε την συμπερίληψη των παρακάτω προτάσεων στο εν λόγω νομοσχέδιο:
Α. Ως προς την ισότιμη αντιμετώπιση και τις εργασιακές συνθήκες των εργαζομένων με αναπηρία στο δημόσιο τομέα και την τοπική αυτοδιοίκηση Α' και Β' βαθμού
Με δεδομένη την συνταγματική επιταγή του άρθρου 21 και τις προβλέψεις του άρθρου 5 του ν. 4443/2016, που αναφέρθηκαν παραπάνω, θα πρέπει άμεσα και σε προτεραιότητα να διασφαλιστούν:
1) η οριζόντια συμπερίληψη της διάστασης της αναπηρίας σε όλες τις πολιτικές, διοικητικές διαδικασίες, δράσεις, μέτρα και προγράμματα του Υπουργείου για την πλήρη ένταξη του δικαιωματικού μοντέλου της αναπηρίας σε όλα τα επίπεδα διοίκησης και όλη την επικράτεια, σύμφωνα με τη Σύμβαση και
2) οι αναγκαίες εύλογες προσαρμογές σε υποδομές/ υπηρεσίες/ πολιτικές/ διαδικασίες κ.λπ. που απαιτούνται ώστε οι εργαζόμενοι με αναπηρία στη δημόσια διοίκηση και στην τοπική αυτοδιοίκηση να μπορούν να λειτουργήσουν, να ασκήσουν τα καθήκοντά τους και να εξελιχθούν στον κλάδο τους χωρίς διακρίσεις σε βάρος τους και απολύτως ισότιμα με κάθε άλλο συνάδελφό τους χωρίς αναπηρία. Οι εύλογες προσαρμογές θα πρέπει να βαρύνουν τους οικείους προϋπολογισμούς αντίστοιχα.
Δε νοείται πλέον, σε εργαζόμενους με αναπηρία στη δημόσια διοίκηση και στην τοπική αυτοδιοίκηση, να μην καλύπτονται έξοδα μετακίνησης με προσβάσιμα μέσα εκτός της έδρας τους για εκτέλεση υπηρεσίας, έξοδα συνοδού σε εργαζόμενους με προβλήματα όρασης και κινητική αναπηρία ή διερμηνέα στη νοηματική, όπου απαιτούνται, έξοδα προμήθειας εξειδικευμένου εξοπλισμού κ.λπ.
Επίσης προτείνουμε την τροποποίηση της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του ν. 4440/2016 ως εξής:
«Η παράγραφος 1 του άρθρου 5 του ν. 4440/2016, όπως ισχύει, αντικαθίστανται ως εξής:
1. Στο Υπουργείο Εσωτερικών συστήνεται Κεντρική Επιτροπή Κινητικότητας, η οποία, λαμβάνοντας υπόψη το ψηφιακό Οργανόγραμμα του άρθρου 16, συντονίζει και επιβλέπει την εφαρμογή του ΕΣΚ και αξιολογεί τα αιτήματα των φορέων για την κάλυψη κενών οργανικών θέσεων με μετάταξη, καθώς και την αναγκαιότητα διενέργειας αποσπάσεων λόγω σοβαρών και επειγουσών υπηρεσιακών αναγκών. Επίσης, γνωμοδοτεί για αιτήματα υπαλλήλων για συνυπηρέτηση, για αιτήματα υπαλλήλων για απόσπαση ή μετάταξη για αποδεδειγμένα ιδιαίτερα σοβαρούς λόγους υγείας και λόγους αναπηρίας, ...»
Β. Ως προς τη διασφάλιση της σωστής εφαρμογής του άρθρου 25 του ν. 4440/2016 και της τροποποίησής του
Με την ψήφιση του άρθρου 25 του ν. 4440/2016 (ΦΕΚ 224 Α΄) θεσπίστηκε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο διατάξεων και ρυθμίσεων προσλήψεων ατόμων με αναπηρία και των μελών των οικογενειών τους μέσω ΑΣΕΠ σε μόνιμες ή θέσεις αορίστου χρόνου στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, εποχικές θέσεις κ.α.
Ωστόσο, δυστυχώς, με το άρθρο 84 του ν.4604/2019 καταργήθηκε η εφαρμογή της προαναφερόμενης διάταξης για την πρόσληψη ατόμων με αναπηρία στις προκηρυσσόμενες θέσεις των ανταποδοτικών υπηρεσιών καθαριότητας και πρασίνου και των υπηρεσιών κοιμητηρίων των ΟΤΑ α' βαθμού και των νομικών τους προσώπων.
Ως εκ τούτου ζητάμε την κατάργηση του άρθρου 84.
«Άρθρο 84. Τροποποίηση του άρθρου 14 του ν. 2190/1994.
Στο τέλος της περίπτωσης γ΄ της παρ. 6 του άρθρου 14 του ν. 2190/1994, όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 25 του ν. 4440/2016 (Α΄224), προστίθεται εδάφιο ως εξής: «Το προηγούμενο εδάφιο δεν εφαρμόζεται για τις προκηρυσσόμενες θέσεις των κάθε είδους ανταποδοτικών υπηρεσιών καθαριότητας και πρασίνου, καθώς και των υπηρεσιών κοιμητηρίων των Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού και των νομικών τους προσώπων, των κλάδων/ειδικοτήτων ΔΕ Χειριστών Μηχανημάτων Έργων, ΔΕ Οδηγών, ΔΕ Υδραυλικών, ΔΕ Ηλεκτρολόγων, ΔΕ Εποπτών Καθαριότητας, ΔΕ Τεχνικών (όλες οι ειδικότητες), ΥΕ Προσωπικού Καθαριότητας Εξωτερικών Χώρων, ΥΕ Εργατών Νεκροταφείων, καθώς και συναφών κλάδων/ειδικοτήτων, όπως σε κάθε περίπτωση εξειδικεύονται στους οικείους οργανισμούς ή κανονισμούς. Κατ' εξαίρεση, με απόφαση των Υπουργών Υγείας, Εσωτερικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μπορούν να καθορίζονται παθήσεις συμβατές με τους κλάδους/ειδικότητες του προηγούμενου εδαφίου, ώστε να υπάγονται στο ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) της παρούσας περίπτωσης άτομα με τις ανωτέρω παθήσεις.»
Επιπρόσθετα, μετά την πάροδο 3 ετών σχεδόν από τη ψήφιση του άρθρου 25 του ν.4440/2016, έχουμε επισημάνει κάποια κενά που δημιουργούν αδικίες και ως εκ τούτου είναι υποχρέωσή μας να σας ενημερώσουμε σχετικά, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες τροποποιήσεις, συμπληρώσεις του ν.4440/2016 που αφορούν στα εξής:
1. Χρονική διάρκεια των γνωματεύσεων αναπηρίας.
Σύμφωνα με τον προαναφερόμενο νόμο, προαπαιτούμενο για συμμετοχή στις προκηρύξεις του ΑΣΕΠ είναι η πιστοποίηση της αναπηρίας από το ΚΕΠΑ με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50% σε ισχύ, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε αναφορά στη χρονιότητα της αναπηρίας. Αυτό δημιουργεί ανισότητες και αδικίες, διότι μεγαλύτερη προστασία και προτεραιότητα στο νόμο πρέπει να έχουν τα άτομα με αναπηρία που έχει κριθεί επ' αόριστον.
Γι' αυτό προτείνουμε, προτεραιότητα να έχουν όσοι υποψήφιοι διαθέτουν γνωματεύσεις αναπηρίας με παθήσεις που κρίνονται επ' αόριστον, σύμφωνα με την γνωμάτευση της αναπηρίας τους από τα ΚΕΠΑ.
2. Μοριοδότηση
Τα άτομα με αναπηρία και τα μέλη των οικογενειών τους έχουν επιπλέον μοριοδότηση ανάλογα με το ποσοστό αναπηρίας τους, όταν κάνουν αίτηση σε θέσεις ορισμένου χρόνου που προκηρύσσονται από το ΑΣΕΠ, σε αντίθεση με τα άτομα που κάνουν αίτηση σε θέσεις αορίστου χρόνου ή σε μόνιμες θέσεις, στα οποία δεν εφαρμόζεται το σύστημα της μοριοδότησης. Προτείνουμε, το σύστημα μοριοδότησης που αναφέρεται στο άρθρο 4 του ν. 2643/98, σύμφωνα με το οποίο, το ποσοστό αναπηρίας πολλαπλασιάζεται με το συντελεστή 7, να εφαρμοστεί στα άτομα με αναπηρία και στα μέλη των οικογενειών τους, που κάνουν αιτήσεις και για τις μόνιμες θέσεις ή αορίστου χρόνου, διότι όσοι έχουν μεγαλύτερο ποσοστό αναπηρίας έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για προστασία από το νόμο. Επιπρόσθετα ζητάμε, ο αριθμός των μορίων που προκύπτει από την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου να προσαυξάνεται κατά 20% σε περίπτωση που υπάρχει και δεύτερο άτομο με αναπηρία στην ίδια οικογένεια.
3. Αξιοποίηση όλων των θέσεων της κάθε προκήρυξης.
Στις θέσεις αορίστου χρόνου ή στις μόνιμες θέσεις, ποσοστό 10% καλύπτεται από τα ίδια τα άτομα με αναπηρία και ποσοστό 5% από τα συγγενικά πρόσωπα των ατόμων που προστατεύουν. Σε περίπτωση που δεν καλύπτεται όλο το ποσοστό των θέσεων από την κάθε μία κατηγορία ξεχωριστά, και προκειμένου να μην χάνονται οι θέσεις, προτείνουμε οι θέσεις που δεν καλύπτονται από τη μία κατηγορία, να μεταφέρονται, ώστε να καλύπτονται από την άλλη κατηγορία.
Θεωρούμε πολύ σημαντική τη σύσταση ενός μηχανισμού παρακολούθησης της συνολικής υλοποίησης του ν.4440/2016 στο Υπουργείο Εσωτερικών, με τη συμμετοχή εκπροσώπου της Ε.Σ.Α.μεΑ. για τη σωστή εφαρμογή του νόμου σε όλες τις κατηγορίες και την εξέταση παραλείψεων ή προβλημάτων που διαπιστώνονται.