Αθήνα: 06/10/2011

ΠΡΟΣ:
κ. Γ. Κουτρουμάνη, Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
-Γραφείο Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου
-κ. Αν. Λοβέρδο, Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
-κ. Μ. Τιμοσίδη, Υφυπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
-Πρόεδρο και Μέλη Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων
-κ. Αθ. Δρέττα, Γεν. Γραμματέα Κοινωνικών Ασφαλίσεων
-Πρόεδρο και Μέλη ΣΥΣΠΥ
-κ. Ι. Βουδούρη, Πρόεδρο Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
-Μέλη Διοικητικού Συμβουλίου Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
-Γ.Σ.Ε.Ε.
-Φορείς – Μέλη Ε.Σ.Α.μεΑ.

---

Προτάσεις-Παρατηρήσεις της Ε.Σ.ΑμεΑ. επί του Σχεδίου Κανονισμού Παροχών του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.

Κύριε Υπουργέ,

O ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. αποτελεί σπουδαίο εργαλείο για τη προαγωγή, βελτίωση, αποκατάσταση και προστασία της υγείας των πολιτών της χώρας μας. Ειδικά όμως για τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις ο ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας αποτελεί σημαντικό εργαλείο, όχι μόνο για την παροχή κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής με στόχο τη βελτίωση της υγείας τους, αλλά και για την ισότιμη ένταξή τους σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.

Το σύνολο των παροχών όπως αυτές περιλαμβάνονται στον Κανονισμό κατά θεματική ενότητα (φαρμακευτικές, υγειονομικές, μετακίνησης, νοσηλείας στο εσωτερικό και εξωτερικό, ειδικής αγωγής κ.λπ.) αφορούν την πλειονότητα των ασφαλισμένων μεταξύ των οποίων και τα άτομα με αναπηρία ανεξαρτήτως κατηγορίας αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης. Ο σχεδιασμός του Κανονισμού στον οποίο θα έπρεπε να είχε λάβει μέρος η Ε.Σ.Α.μεΑ., εν τη γένεσή του, θα έπρεπε να γίνει με γνώμονα τη προαγωγή της υγείας, τη βελτίωση της λειτουργικότητάς και αυτονομίας των ΑμεΑ μέσω της κάλυψης των αναγκών της αναπηρίας τους. Υπό αυτό το πρίσμα θεωρούμε ότι ο ενιαίος Κανονισμός πρέπει να καλύψει το 100% της φαρμακευτικής, θεραπευτικής αγωγής των ατόμων με αναπηρία και χρόνιας πάθησης συμπεριλαμβανομένων και των ορθοπεδικών μέσων, ειδικών μηχανημάτων αποκατάστασης και τεχνικών μέσων υγείας.

Όμως μετά τη διεξοδική μελέτη του υπό συζήτηση Σχεδίου διαπιστώνουμε ότι: :

Σε βασικές ιατρικές υπηρεσίες, παραϊατρικές πράξεις επιβαρύνονται οι ασφαλισμένοι με ένα μέρος του κόστους. Οι εξετάσεις για την πρόληψη βαρύτατων επιπλοκών χρονίων παθήσεων δεν εξαιρούνται από το ποσοστό συμμετοχής που επιβαρύνονται οι λοιποί ασφαλισμένοι. Δηλαδή δεν λαμβάνεται υπόψη η συχνότητα διενέργειας αυτών των εξετάσεων από τους χρόνια πάσχοντες, η οποία οδηγεί στη εισοδηματική τους αφαίμαξη ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης.
Δεν προβλέπεται η δωρεάν παροχή τεχνικών μέσων υγείας σε κωφούς, τυφλούς, μέτρο η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την ένταξή τους στην κοινωνική και οικονομική ζωή.
Δεν λαμβάνονται υπόψη οι εξατομικευμένες ανάγκες των ασφαλισμένων σε περιπτώσεις όπως η χρήση υγειονομικού υλικού (ουροσυλλέκτες, τραχειοστομίες, καθετήρες κύστεως).
Σε είδη πρώτης ανάγκης όπως η αντλία αποσιδήρωσης για τη θεραπευτική αντιμετώπιση των θαλασσαιμικών διατηρείται η συμμετοχή τους σε ποσοστό 20%. Σε είδη υψηλού κόστους επιβάλλεται ποσοστό συμμετοχής. Τα είδη αυτά έως και σήμερα τα μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία όπως το ΙΚΑ τα χορηγούσε δωρεάν.
Σε Θεραπευτικές συσκευές, τεχνικά μέσα υγείας, ορθοπεδικά μέσα, ειδικά μηχανήματα αποκατάστασης, επιβάλλεται πλαφόν ανώτερης τιμής η οποία δεν καλύπτει ολόκληρο το ποσό που αντιστοιχεί στην αγοραία τιμή αυτών. Επισημαίνουμε το παράρτημα που αφορά στον Κανονισμό ορθοπεδικών μέσων, ειδικών μηχανημάτων αποκατάστασης, με το οποίο επαναλαμβάνεται η πολιτική μειώσεων της αποδοτέας δαπάνης στους ασφαλισμένους με βαρύτατες κινητικές αναπηρίες, την οποία ακολούθησε η πολυσυζητημένη εγκύκλιος με αριθ. 37 του ΙΚΑ και για την οποία είχε συγκροτηθεί Ειδική Επιτροπή. Οι προτάσεις μας επί του Παραρτήματος κατατίθενται σε ειδικό έγγραφο.
Ανισότητες παρατηρούνται στην ειδική αγωγή, που παρέχεται με το άρθρο 17, στα άτομα με φυσική ή νοητική αναπηρία. Το άρθρο παρόλο που κρίνεται θετικά αφορά στην παροχή υπηρεσιών μόνο ειδικής αγωγής μόνο σε όσους εντάσσονται στα ειδικά εκπαιδευτήρια, οικοτροφεία και όχι στα άτομα που διαβιούν στο σπίτι τους και δεν έχουν την δυνατότητα ένταξής τους στα ανωτέρω ειδικά εκπαιδευτήρια. Κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργούνται άτομα με βαριές αναπηρίες δύο ταχυτήτων.

Αυτές είναι οι γενικές επισημάνσεις που θέτουμε και προσδοκούμε να τις λάβετε σοβαρά υπόψη σας. Στη συνέχεια καταθέτουμε τις παρατηρήσεις μας και τις προτάσεις μας κατά άρθρο του παρόντος Σχεδίου. Η προσπάθειά μας αυτή κινείται μεταξύ δύο σημαντικών αξόνων: Πρώτον στην κάλυψη των σύγχρονων ιατρικών/θεραπευτικών/τεχνολογικών μέσων και πράξεων στους ασφαλισμένους με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και στη διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών ζωής τους και δεύτερον στην προστασία του δημοσίου χρήματος σε αυτή την κυριολεκτικά δύσκολη οικονομική συγκυρία.

Διαμηνύουμε όμως ότι ο ενιαίος Κανονισμός Παροχών δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο μείωσης των δαπανών για την υγεία. Τα άτομα με αναπηρία είμαστε υπέρμαχοι των προσπαθειών για την περικοπή δαπανών που προέρχονται από την ανεξέλεγκτη συνταγογράφηση ή από ένα αδιαφανές σύστημα προμηθειών. Έχουμε και είχαμε προτάσεις σε αυτή την κατεύθυνση σοβαρές και υπεύθυνες. Όμως, απαιτούμε αυτός ο Κανονισμός να καταστεί δίκαιος και να παρέχει όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες που χρειάζονται τα άτομα με αναπηρία και χρόνια πάσχοντες για μια αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή με τη λήψη κατάλληλων ελεγκτικών μέτρων για την αποφυγή οποιονδήποτε καταχρήσεων που τελικά βλάπτουν τους έχοντες πραγματική ανάγκη. .

Οι παρατηρήσεις μας κατά άρθρο έχουν ως εξής:

Άρθρο 2 «Εννοιολογικοί προσδιορισμοί» :

α) Ζητούμε να προστεθεί στους εννοιολογικούς προσδιορισμούς της περ. 15 ο όρος: Τεχνικά μέσα υγείας και να προστεθεί ειδικό άρθρο στο οποίο θα αναφέρονται αναλυτικά τα τεχνικά μέσα υγείας που παρέχονται από τον Οργανισμό για την αύξηση της λειτουργικότητας και της αυτονομίας ατόμων με αισθητηριακές αναπηρίες όπως τυφλοί και βλέποντες με μερική όραση, κωφοί/βαρήκοοι. (βλ. αναλυτική πρότασή μας παρακάτω)
β) Στο σημείο που αναφέρονται οι υπηρεσίες και πράξεις “πρωτοβάθμιας Φροντίδα Υγείας” να αναφερθούν και οι μονάδες μεσογειακής αναιμίας

Άρθρο 3 «Υπαγόμενα Πρόσωπα, Δικαιούχοι»
Στην παρ. Β. περ. γ. στην τελευταία πρόταση αναφέρεται: Η κατά τα ανωτέρω ανικανότητα κρίνεται από τις υγειονομικές επιτροπές. Η αναφορά αυτή έρχεται σε αντίθεση με το περιεχόμενο της αμέσως προηγούμενης πρότασης με την οποία δίνεται, πολύ σωστά η ικανότητα επιλογής του εργαζόμενου ΑμεΑ να επιλέξει μεταξύ του κλάδου υγείας του γονέα του άμεσα ασφαλισμένου και της άμεση κάλυψης του λόγω εργασίας του ιδίου. Επίσης ο όρος ανικανότητα είναι αντιδεοντολογικός και αναχρονιστικός. Προς τούτο ζητούμε να αντικατασταθεί ως ακολούθως: Το κατά τα ανωτέρω ποσοστό αναπηρίας κρίνεται από τις υγειονομικές επιτροπές.

Άρθρο 6 «Πρόληψη και προαγωγή υγείας»
στ) προτείνουμε οι εξετάσεις της περ. στ. να δικαιολογούνται κάθε ένα χρόνο για ηλικίες άνω των 30 ετών. .
Επίσης προτείνουμε να συμπεριληφθούν οι ακόλουθες περιπτώσεις:
η) η) PCR, κάθε έξι μήνες για προσδιορισμό του ιϊκού φορτίου της ηπατίτιδας C στους πάσχοντες από
Μεσογειακή Αναιμία και Δρεπανοκυτταρική Νόσο.
θ) όλες οι ιατρικές-παραϊατρικές εξετάσεις για την πρόληψη επιπλοκών που επιφέρουν οι βαριές αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις όπως: θαλασσαιμία (ομόζυγος β΄ μεσογειακή αναιμία –δρεπανοκυτταρική νόσος), χρόνια νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, πρόληψη επιπλοκών σακχαρώδη διαβήτη συμπεριλαμβανομένου του πελματογραφήματος για την πρόληψη διαβητικής νευροπάθειας, συγγενής αιμορραγική διάθεση αιμορροφιλία, συγγενείς καρδιοπάθειες, μεταμόσχευση νεφρού και συμπαγών οργάνων, σκλήρυνση κατά πλάκας και λοιπές χρόνιες παθήσεις σύμφωνα με την ιατρική επιστήμη και κατά την κρίση του θεράποντος ιατρού.

Άρθρο 7 «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας»
Στο σημείο Β. του άρθρου 7, στο οποίο γίνεται αναφορά στην ιατρική εξέταση στο σπίτι ζητούμε για λόγους αρχής και κυρίως ουσίας να αναφερθεί με κατηγορηματικό τρόπο η υποχρέωση του ασφαλιστικού φορέα να παρέχει κατ’ οίκον ιατρική περίθαλψη και ιατρικές εξετάσεις, που δύνανται να διενεργηθούν στο σπίτι (π.χ. αιμοληψίες, καρδιογράφημα κ.λπ) στα άτομα με βαριά κινητική αναπηρία, των οποίων για λόγους αντικειμενικούς καθίσταται δυσχερής η μετακίνηση.

Άρθρο 8 «Παραϊατρικές εξετάσεις»
Καταρχήν θέτουμε το ερώτημα : Σε τι αποσκοπεί η διάκριση που γίνεται στην 1η παράγραφο του άρθρου, μεταξύ χειρόγραφων και ηλεκτρονικών παραπεμπτικών;

Στο εν λόγω Σχέδιο και στο υπό συζήτηση άρθρο αναφέρεται:
«Για την πραγματοποίηση μικροβιολογικών εξετάσεων, ακτινογραφιών, υπερηχογραφημάτων, λοιπών εξετάσεων και εξετάσεων υψηλού κόστους ο Οργανισμός αποδίδει το ποσό που προβλέπεται από το κρατικό τιμολόγιο με ποσοστό συμμετοχής των ασφαλισμένων (άμεσα και έμμεσα) 15%. Σε περίπτωση πραγματοποίησης των εξετάσεων εντός των δομών του Οργανισμού ή των σχηματισμών του ΕΣΥ δεν προβλέπεται συμμετοχή του ασφαλισμένου.

Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Τι γίνεται με τις εξετάσεις που δεν διενεργούνται σε δομές του Οργανισμού ή στο Ε.Σ.Υ , αλλά σε συμβεβλημένα ιδιωτικά εργαστήρια; Η μέχρι τώρα πρακτική του ΙΚΑ ήταν μηδενική συμμετοχή των ασφαλισμένων του. Από εδώ και στο εξής επιβαρύνονται για τις εξετάσεις υψηλού κόστους οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι.

Η επιβάρυνση αυτή είναι ιδιαίτερα εξοντωτική για τα άτομα με χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες, οι οποίοι είναι συχνοί χρήστες των υπηρεσιών υγείας. Ειδικά για τους ασφαλισμένους μεγάλων ασφαλιστικών φορέων όπως το ΙΚΑ και του ΟΓΑ επέρχονται αλλαγές. Οι ασφαλισμένοι αυτών των ταμείων όταν προσέρχονταν σε συμβεβλημένα ιδιωτικά εργαστήρια είχαν μηδενικό κόστος συμμετοχής.

Είμαστε κάθετα αντίθετοι στη μετακύλιση του κόστους ιατρικών εξετάσεων στους ασφαλισμένους με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις Ευθύνη και υποχρέωση του Κράτους είναι η απρόσκοπτη πρόσβαση και δωρεάν παροχή της ιατροφαρμακευτικής, υγειονομικής περίθαλψης των πολιτών του με αναπηρία.

Περαιτέρω, η συμμετοχή σε ποσοστό 15% σε ιατρικές εξετάσεις υψηλού κόστους ωθεί στην εγκατάλειψη των πασχόντων από τη διενέργεια αυτών των εξετάσεων, όπως και στην εγκατάλειψη της θεραπευτικής τους αγωγής λόγω οικονομικής αδυναμίας, γεγονός που οδηγεί σε μακροοικονομικό επίπεδο σε μεγαλύτερη επιβάρυνση των δημοσιονομικών της υγείας, αφού η επιδείνωση οποιασδήποτε αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης απαιτεί μεγαλύτερο οικονομικό κόστος για την αντιμετώπισή του
Υπό αυτό το πρίσμα, ζητούμε να εξαιρεθούν από το ποσοστό συμμετοχής των ιατρικών εξετάσεων υψηλού κόστους τα άτομα με αναπηρία με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω και τα άτομα με χρόνιες παθήσεις, των οποίων οι εξετάσεις αυτές είναι απαραίτητες για την λήψη αποφάσεων επί της θεραπευτικής τους αγωγής.

Άρθρο 9 «Φαρμακευτική περίθαλψη»

Να συμπληρωθεί στην πρώτη παράγραφο η πρόταση «την πρόληψη επιπλοκών στους χρόνια πάσχοντες»

Στο αναλώσιμο υγειονομικό υλικό:
α)Σύμφωνα με το Σχέδιο Κανονισμού για τους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη που κάνουν χρήση αντλίας συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης, χορηγούνται έως 200 ταινίες μέτρησης σακχάρου στο αίμα/μήνα και έως 600 βελόνες το έτος. Προσοχή: Στο σημείο αυτό προτείνουμε να δίδονται έως 300 σκαρφιστήρες το έτος και ΌΧΙ 600 βελόνες, δεδομένου ότι οι χρήστες αντλίας χρησιμοποιούν αναλώσιμα για την αντλία και όχι πένα ινσουλίνης. Επίσης στους πάσχοντες που αντιμετωπίζουν την πάθηση με δισκία ή διαιτητική αγωγή η χορήγηση βελόνων είναι περιττή. Αντί για βελόνες θα πρέπει να χορηγηθούν σκαρφιστήρες (τρύπημα δακτύλου) για την μέτρηση του σακχάρου στο αίμα.
β) Στο σημείο ΙΙΙ αυτής της ενότητας αναφέρεται σειρά υγειονομικών υλικών όπως καθετήρες ουροσυλλέκτες, τραχειοσωλήνες κ.λπ για τα οποία τίθεται είτε χρηματικό πλαφόν είτε ανώτατο όριο ποσότητας. Θεωρούμε ότι το μέτρο καθορισμού ανώτατης τιμής, η οποία δεν ανταποκρίνεται στις τιμές αγοράς. Ο καθορισμός ανώτερης ποσότητας δεν λαμβάνει υπόψη τις εξατομικευμένες ανάγκες της θεραπευτικής αγωγής κάθε ατόμου με αναπηρία ή χρόνια πάσχοντα. Επιχειρείται η μείωση των δαπανών υγείας μέσω της μείωσης των αναγκαίων ποσοτήτων επιφέροντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα κυρίως στους ασφαλισμένους που ανήκουν σε βαριές κατηγορίες αναπηρίας και χρόνια πάσχοντες. Για να αποφευχθεί αυτό προτείνουμε να συμπληρωθεί ότι δικαιολογείται η κάλυψη παραπάνω ποσότητας αυτών των ειδών -για κάθε είδος= μετά από οδηγίες του θεράποντος ιατρού με πλήρη αιτιολόγηση αυτής της παροχής.

γ) Προϊόντα Ειδικής Διατροφής: Το κόστος αυτών των προϊόντων είναι ιδιαίτερα υψηλό επομένως και το ποσοστό συμμετοχής των ασφαλισμένων επιβαρύνει ιδιαίτερα τους πάσχοντες και τις οικογένειές τους. Επισημαίνουμε ότι όλα τα ταμεία εκτός του ΟΠΑΔ κάλυπταν όλο το κόστος, γι’ αυτό θεωρούμε δίκαιο να καθορισθεί και από τον ΕΟΠΥΥ μηδενική συμμετοχή των ασφαλισμένων. Ως παράδειγμα αναφέρουμε τις
περιπτώσεις βρεφών ή μικρών παιδιών που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος, και χρειάζεται να υποστηριχθούν με κάποια προϊόντα ειδικής διατροφής (π.χ. γάλα). Είναι αντιληπτό ότι η συμμετοχή σε ποσοστό 10% είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική σε τέτοιες περιπτώσεις.

Άρθρο 10 Νοσοκομειακή περίθαλψη
α) Στο Δ περ. «α) για νοσηλεία σε νοσηλευτικά ιδρύματα σχηματισμών του ΕΣΥ…», πρέπει να αναφερθεί ξεκάθαρα ότι στις μονάδες αιμοκάθαρσης για νοσηλεία (συνεδρία αιμοκάθαρσης), αποδίδεται το ειδικό νοσήλιο της Υ4ε/οικ. 60730/2007, για κάθε συνεδρία και όχι για τις πέραν της ΜΔΝ ημέρες.
β). Στο Δ περ. «β) για νοσηλεία σε συμβλημένες ιδιωτικές κλινικές…», στο τέλος, η αναφορά σε «…νοσηλεία σε μονάδες χρόνιας αιμοκάθαρσης …, όπως ισχύουν» αφορά μόνο τις περιπτώσεις ΜΤΝ που είναι ενταγμένες σε κλινικές και ισχύει το ειδικό νοσήλιο της Υ4ε/οικ. 60730/2007. Όμως στην χώρα μας λειτουργούν και αυτόνομες ΜΤΝ που δεν στεγάζονται σε κλινικές και φέρουν την ονομασία ΜΧΑ (μονάδες χρόνιας αιμοκάθαρσης). Το ειδικό νοσήλιο για αυτές καθορίζεται από την Αριθμ. Υ3β/Γ.Π./Οικ.37564 και όχι από την Υ4ε/οικ. 60730/2007. Πρέπει στον ΕΚΠΥ στο τέλος του σημείου β να μπει και η περίπτωση των ΜΧΑ με το νοσήλιο που καθορίζεται από την Αριθμ. Υ3β/Γ.Π./Οικ.37564
Στο Ε. Αποκλειστική νοσηλεύτρια/της θεωρούμε απαραίτητο να προβλεφθεί: Να αναγνωρίζεται δαπάνη για αποκλειστική νοσοκόμα σε άτομα με αναπηρία με ποσοστό 67% και άνω σε 24άωρη βάση εφόσον αυτό δικαιολογείται με γνωμάτευση του θεράποντος ιατρού για όσο χρονικό διάστημα νοσηλεύεται.
γ)Στην ενότητα Κέντρα Αποθεραπείας- Αποκατάστασης, μνημονεύετε το Π.∆. 383/2002 (Α,332), το οποίο όμως έχει τροποποιηθεί με το νεότερο Π.Δ. 187/2005 (ΦΕΚ 231 Α/2005) ως προς τις παροχές. Συγκεκριμένα το ύψος του Νοσηλίου των Κέντρων Διημέρευσης – Ημερήσιας Φροντίδας για Άτομα με Αναπηρία αυξάνεται σε σχέση με το παλαιότερο Π.Δ. και καθιερώνει: 1.Για παραμονή – ημερήσια φροντίδα 8 ωρών το ποσό των € 40,00 (έναντι του παλαιού € 15,00)2. Για παραμονή – ημερήσια φροντίδα άνω των 8 ωρών το ποσό των € 50,00 (έναντι του παλαιού € 20,00) Ως εκ’ τούτου ζητούμε να αναφερθεί το τελευταίο Π.Δ του έτους 2005.

Επίσης προτείνουμε να προβλεφθούν οι ακόλουθες παροχές:
α)Σε άτομα με αναπηρία που έχουν βαριά κινητική αναπηρία (παραπληγία-τετραπληγία, ακρωτηριασμοί) τυφλούς, άτομα με βαριά νοητική αναπηρία σύνδρομο down, αυτισμό και εγκεφαλική παράλυση και έμμεσα ασφαλισμένους δικαιολογείται επίδομα συνοδού σε 24ωρη βάση σε δημόσια νοσοκομεία και σε συμβεβλημένες ιδιωτικές κλινικές για όσο χρόνο διαρκεί η νοσηλεία τους.
β) Σε κωφούς να καλύπτεται από τον Κανονισμό η δαπάνη που απαιτείται για τη διερμηνεία νοηματικής γλώσσας για την εξυπηρέτηση των αναγκών του κατά τη διάρκεια νοσηλείας του σε δημόσιο νοσοκομείο ή συμβεβλημένη ιδιωτική κλινική. Το μέτρο είναι απαραίτητο για την συμμετοχή του ιδίου του πάσχοντα στην κατανόηση της θεραπευτικής του αγωγής και τη δυνατότητα συμμετοχής του και επιλογής τους στη θεραπεία του.
γ) Στο ΣΤ΄: μεταφορά ασθενούς, στο σημείο γ (μετακίνηση νεφροπαθών), στην περίπτωση Ε αναφέρεται ότι «καταβάλλεται δαπάνη με ταξί βάση χιλιομετρικής απόστασης και όχι άνω από 400 € το μήνα». Με βάση το τιμολόγιο των ταξί (1,19 διπλή ταρίφα, 0,68 για την μονή ταρίφα), το παραπάνω ποσό καλύπτει μια περίμετρο 15 χιλιομέτρων από κάθε ΜΤΝ, χωρίς να υπολογιστεί η σημαία. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αποκλείονται οι νεφροπαθείς, που κατοικούν με τις οικογένειες τους εκτός αυτής της περιμέτρου, από τις συνεδρίες αιμοκάθαρσης. Η παραπάνω διάταξη δηλώνει την κοινωνική αναλγησία του συντάκτη της και το πόσο πολύ απαξιώνει και υποτιμά την ανθρώπινη ζωή. Οι άνθρωποι που διαμένουν σε αγροτικές περιοχές και είναι έξω από την ζώνη ζωής που ορίζει ο ΕΚΠΥ, πρέπει ή να μετακομίσουν στα αστικά κέντρα όπως συνέβαινε την δεκαετία του 80’, είτε να εξαθλιωθούν κοινωνικά και οικονομικά, είτε να πεθάνουν μια που ο θάνατος είναι η άμεση συνέπεια όταν ο νεφροπαθής τελικού σταδίου δεν αιμοκαθάρεται. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρουμε πόλεις που δεν διαθέτουν ΜΤΝ: 1. Γιαννιτσά Πέλλας. Απέχει από την Έδεσα 38 χλμ. και από την Θεσσαλονίκη 50χλμ όπου βρίσκονται οι πλησιέστερες μονάδες αιμοκάθαρσης. 2. Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Απέχει 25χλμ από την Βέροια και 50 από την Θεσσαλονίκη όπου βρίσκονται οι πλησιέστερες μονάδες αιμοκάθαρσης. Τα παραπάνω παραδείγματα αναφέρονται χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη αν υπάρχει διαθεσιμότητα κλινών στις πλησιέστερες ΜΤΝ. Επίσης αναφέρουμε την Ασπροβάλτα που απέχει 80χλμ από την Θεσσαλονίκη και 80χλμ από την Καβάλα, καθώς και το Σούνιο και Λαύριο στο νομό Αττικής.
Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν πάρα πολλά στον Ελλαδικό χώρο. Η διάταξη που ορίζει όριο τα 400€ πρέπει να βγει και στην θέση της να μπει το γενικό έγγραφο Π04/148-13/05/2010 του ΙΚΑ που όριζε με σοφό και σαφή τρόπο την μετακίνηση των νεφροπαθών εκτός των αστικών κέντρων. Σε άλλη περίπτωση ο ΕΟΠΥΥ μπορεί να πυκνώσει τις ΜΤΝ στην ελληνική περιφέρεια.
δ) Στο Ζ΄, αναφέρεται ότι «Παρακλινικές εξετάσεις και ειδικές θεραπείες …. χωρίς συμμετοχή». Προκειμένου να αποφευχθεί η ταλαιπωρία μετακίνησης των ασθενών προς τις ειδικά εξουσιοδοτημένες μονάδες από μακρινές περιοχές π.χ. από Τρίκαλα προς Αθήνα και Θεσσαλονίκη ή Κομοτηνή προς Θεσσαλονίκη κ.α., προτείνεται η διενέργεια των εξετάσεων όπου είναι δυνατό, να πραγματοποιούνται στα ΓΝΝ, ύστερα από γνωμάτευση του θεράποντα ιατρού από το κέντρο παρακολούθησης του ασθενή. Άλλωστε ως τώρα αυτή ήταν και η σύσταση των μεταμοσχευτικών κέντρων έτσι ώστε οι εξετάσεις να διενεργούνται στο σωστό χρόνο και με την αρμόζουσα διαδικασία.
ε) Στην περ. δ). της περ. ΣΤ. Μετακίνηση Ασθενών, που αφορά στη μετακίνηση των ατόμων με μεσογειακή αναιμία να συμπληρωθεί στο τέλος παρ. ως εξής: Όταν η μετακίνηση γίνεται με Ι.Χ., καταβάλλεται δαπάνη βάση της χιλιομετρικής απόστασης από την κατοικία προς το νοσοκομείο με επιστροφή με ποσό 0,20€/ χιλιόμετρο.
ζ) Στο σημείο ΣΤ θα πρέπει να αναφερθεί:
α. σε περίπτωση που στο νησί που διαβιεί το άτομο με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, μεσογειακή αναιμία, αιμορροφιλία, δεν υπάρχει Μ.Τ.Ν. ή Μονάδα Μετάγγισης το κόστος μετακίνησης για αιμοκάθαρση ή μετάγγιση καλύπτεται 100%.
β. να προβλεφθεί μετακίνηση ασφαλισμένου που διαβιεί στη νησιωτική Ελλάδα με αεροπλάνο εάν κρίνεται αναγκαίο λόγω των αναγκών της αναπηρίας του.
γ. να προβλεφθεί η κάλυψη της δαπάνης για τις θεραπευτικές ανάγκες των πασχόντων από συγγενή αιμορραγική διάθεση – αιμορροφιλία όταν αυτό απαιτείται κατά την ιατρική επίσκεψή τους στα Κέντρα Αιμορροφιλικών των Δημόσιων Νοσοκομείων βάσει γνωμάτευσης του θεράποντος ιατρού.

Άρθρο 11 Νοσηλεία στο εξωτερικό
Στο σημείο όπου αναφέρεται ότι : Για έξοδα διαμονής και διατροφής του ασθενή, του τυχόν αναγκαίου συνοδού και του τυχόν δότη, ο φορέας καταβάλει το ποσό των ενενήντα (90) € ημερησίως, ζητούμε να εξεταστεί η αύξηση του αναφερόμενου ποσού δεδομένου ότι δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες και του ασθενή και του συνοδού.

Άρθρο 12: Οδοντιατρική – Στοματολογική Περίθαλψη

Η Οδοντιατρική για τα άτομα με αναπηρία και ιδιαίτερα για τα άτομα με βαριές και πολλαπλές αναπηρία αποτελεί κεφαλαιώδες ζήτημα παραγνωρισμένο από την Πολιτεία. Οι Κανονισμοί Παροχών των ασφαλιστικών ταμείων όπως ο ΟΑ.Ε.Ε. δεν πρόβλεπε την κάλυψη του κόστους οδοντιατρικών εργασιών σε εξειδικευμένες μονάδες οδοντιατρικής περίθαλψης για ΑμεΑ.

Θεωρούμε απαραίτητο στον παρόντα Κανονισμό να προβλεφθεί η κάλυψη όλων των δαπανών που απαιτούνται για όλες τις οδοντιατρικές εργασίες στις εξειδικευμένες Οδοντιατρικές Μονάδες για ΑμεΑ και σε όλα τα Προγράμματα Κοινωνικής Οδοντιατρικής που εφαρμόζονται στα Νοσοκομεία της χώρας, στους άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένους.

Επίσης στα άτομα με ινσουλινοεξαρτώμενο Σ.Δ. ζητούμε να προβλεφθεί η κάλυψη της δαπάνης για εξειδικευμένες εργασίες, πχ περιοδοντίτιδα, δεδομένου ότι πρόκειται για την πιο συνηθισμένη επιπλοκή του Σακχαρώδη Διαβήτη από τα πρώτα χρόνια εκδήλωσης της πάθησης.

Άρθρο 14
Επί του άρθρου 14, το οποίο αφορά εκείνη την ομάδα των ατόμων με αναπηρία που δεν έχουν δυνατότητα αυτοεκπροσώπησης και πολλές φορές αντιμετωπίζονται από τους φορείς της Πολιτείας, ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας δίχως δικαιώματα, η Ε.Σ.ΑμεΑ. καταθέτει τις ακόλουθες προτάσεις της στις οποίες ζητούμε να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή:

Όλες οι περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο αυτό δε χρήζουν βραχείας αντιμετώπισης, συνεπώς προτείνεται στην παρ. 2 του άρθρου (σελ. 27) να διορθωθεί η έκδοση του κάθε παραπεμπτικού να γίνεται κάθε εξάμηνο και όχι ανά μήνα.
Επίσης, στην ίδια παράγραφο να απαλειφθεί η αναγραφή των θεραπευτικών πράξεων ανά συνεδρία, διότι είναι πλεονασμός (εφόσον η κοστολόγηση βάσει του νέου κανονισμού θα γίνεται ανά συνεδρία και όχι ανά θεραπευτική πράξη) και αφορούν συνολικά όλα τα σημεία του σώματος.
Στην παρ. Α/α ο τίτλος να συμπληρωθεί και να γίνει ως εξής:
«α. Σε αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και σε ήπιες νευρολογικές και μυοσκελετικές παθήσεις….» ώστε να καλύπτονται και τα παιδιά με ήπιες νευρολογικές και μυοσκελετικές παθήσεις.
Στην παράγραφο Α/β: Σε σοβαρά κινητικά προβλήματα, όπως παραπληγίες, τετραπληγίες κ.λ.π.:
α. Να αυξηθούν σε 12 κατά μήνα συνεδρίες (σήμερα προβλέπονται 20) &
β. Να προστεθεί πρόβλεψη για άτομα με σοβαρά κινητικά προβλήματα
ηλικίας >18 ετών να χορηγούνται έως 10 συνεδρίες Φυσικοθεραπείας και έως 8 Εργοθεραπείες το μήνα.
Να προβλεφθεί η χορήγηση λογοθεραπειών και εργοθεραπειών για εγκεφαλικές παθήσεις που από τη γέννηση τους συνοδεύονται και από Νοητική Αναπηρία και άλλα προβλήματα.
Να προβλεφθούν 20 λογοθεραπείες μηνιαίως σε κωφά άτομα έως το18ο έτος ηλικίας τους.
Έως την ανακοστολόγηση των θεραπευτικών πράξεων που αποτελεί πάγιο αίτημα του αναπηρικού κινήματος να κοστολογηθούν όλες οι θεραπευτικές πράξεις με την τιμή των 10€. Επισημαίνουμε ότι η εργοθεραπεία, φυσικοθεραπεία κ.λπ. βάσει του κρατικού τιμολογίου κοστολογούνται με ευτελή ποσά.

Επίσης ζητούμε να προβλεφθούν 12 συνεδρίες φυσικοθεραπευτικών πράξεων το εξάμηνο (αφορούν συνολικά όλα τα σημεία του σώματος) και η αποζημίωση ανά συνεδρία ορίζεται σε είκοσι (20) ευρώ) και για τους Αιμορροφιλικούς λόγω των δυσκαμψιών και αρθροπαθειών που επιφέρει η πάθηση και περισσότερες εφόσον αυτό κρίνεται από τον θεράποντα ιατρό μετά από πλήρη αιτιολόγηση.

Άρθρο 15 Πρόσθετη περίθαλψη και θεραπευτικά μέσα

Παρατηρήσεις επί των σημείων:

Β. Το κόστος αγοράς ενός ακουστικού βαρηκοΐας ξεπερνάει το ποσό των 1000€. Επομένως το ποσό των 400€ που δίδεται σε βαρήκοους και άτομα με προβλήματα ακοής είναι μηδαμινό. Ζητούμε την πλήρη κάλυψη της δαπάνης για την αγορά ακουστικών βαρηκοΐας, σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού βάσει έγκυρων επιστημονικών δεδομένων και μετά από τη διενέργεια κατάλληλης ιατρικής εξέτασης (ακουόγραμμα) καθώς και την αντικατάστασή τους κάθε 3 έτη.

Δ. Ενημερωτικά αναφέρουμε ότι τα θεραπευτικά μέσα για το διαβητικό πόδι χορηγούνται στα άτομα με διαβήτη με πόδια υψηλού κινδύνου για ακρωτηριασμό (διαβητικό πόδι), με στόχο την μείωση των ακρωτηριασμών. Προτείνουμε να αντικατασταθεί το πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη με το πάσχοντες από διαβητικό πόδι.
Επιπλέον είναι αναλώσιμα θεραπευτικά μέσα και όχι συσκευές, αφού αντικαθιστούν την κοινή υπόδηση. Περαιτέρω κρίνουμε σκόπιμο να σας αναφέρουμε ότι η εγκύκλιος του ΙΚΑ που αφορά στα συγκεκριμένα προϊόντα υπάρχουν σοβαρές παραλείψεις, όσον αφορά τη διασφάλιση της καταλληλότητας των προϊόντων και μεγάλη αναντιστοιχία μεταξύ του αποδοτέου ποσού και του πραγματικού κόστους, ειδικά στα θεραπευτικά υποδήματα, οι οποίες δεν θα πρέπει να διαιωνισθούν και από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. εάν ο Οργανισμός αυτός θέλει πράγματι να μειώσει τις αλόγιστες και άσκοπες υγειονομικές δαπάνες.

Τα θεραπευτικά υποδήματα διαβήτη χορηγούνται σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα στα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη με πόδια υψηλού κινδύνου για ακρωτηριασμό, με στόχο την μείωση των ακρωτηριασμών και την εξοικονόμηση πόρων για τα ασφαλιστικά ταμεία. Για να επιτευχθεί, όμως, αυτό, θα πρέπει τα υποδήματα που χορηγούνται να έχουν α)πιστοποίηση θεραπευτικών υποδημάτων διαβήτη κλάσης κινδύνου ένα και β)να έχουν αποδείξει σε κλινική μελέτη μετά από μακροχρόνια χρήση ότι επιτυγχάνουν μείωση των εξελκώσεων / ακρωτηριασμών. Επομένως, η χορήγηση αυστηρά και μόνο των κατάλληλων υποδημάτων αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για να έχει αποτέλεσμα αυτή η παροχή και να μην είναι απλά μια επιβάρυνση για τα ταμεία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με χρήση κωδικού συνταγογράφησης, όπως άλλωστε γίνεται με όλα τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα στην Ευρώπη και σε αρκετά και στην χώρα μας, διότι διαφορετικά οι ασθενείς είναι εκτεθειμένοι σε ακατάλληλα και επικίνδυνα προϊόντα της αγοράς. Άλλωστε από την βιβλιογραφία ορίζεται ότι την ευθύνη για την επιλογή του υποδήματος πρέπει να την έχει ο ιατρός, αφού αποτελεί θεραπευτικό μέσο.
Η λιανική τιμή των θεραπευτικών υποδημάτων διαβήτη σε Ευρώπη και Αμερική είναι 250-300 ευρώ ανάλογα εάν είναι σανδάλι, υπόδημα ή μπότα. Η τιμή των 100 ευρώ που πιθανώς να βρέθηκε στην αγορά και την οποία καθιέρωσε το ΙΚΑ, αφορά σε υποδήματα πρόληψης άνετα και ελαστικά τα οποία ενδείκνυται για άτομα με διαβήτη να τα φορούν προληπτικά για να μην επιβαρύνουν τα πόδια τους. Τα θεραπευτικά υποδήματα διαβήτη είναι ειδικής διαμόρφωσης και προορίζονται για πόδια που νοσούν από νευροπάθεια ή και αγγειοπάθεια και κινδυνεύουν από ακρωτηριασμό. Άλλωστε και στον κατάλογο των πρόσθετων ειδών του παραρτήματος του άρθρου 15, χορηγούνται 250 ευρώ για υποδήματα νευροπάθειας, τα οποία δεν είναι άλλα από τα θεραπευτικά υποδήματα διαβήτη, διότι μην ξεχνάμε ότι η επιπλοκή του διαβήτη στα πόδια που οδηγεί στην ανάγκη χορήγησης υποδημάτων είναι η νευροπάθεια.
Η λιανική τιμή των εξατομικευμένων υποδημάτων θα πρέπει να εξαρτάται από την διαμόρφωση που απαιτείται για τον κάθε ασθενή. Θα πρέπει να υπάρχει μια σταθερή βάση που θα καλύπτει το κόστος του καλαποδιού και σε αυτό να προστίθεται το κόστος της κάθε επιπλέον διαμόρφωσης που απαιτείται για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά. Αυτό γίνεται στις Ευρωπαϊκές χώρες, όπου στοιχίζουν από 350-1500 ευρώ
Η χορήγηση των θεραπευτικών υποδημάτων κατόπιν γύψινου προπλάσματος θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ετήσια, διότι τα άτομα που χρειάζονται αυτά τα υποδήματα έχουν τόσο σοβαρές παραμορφώσεις στα πόδια τους που δεν μπορούν να φορέσουν κοινά υποδήματα, οπότε ένα ζεύγος υποδήματος δεν αρκεί για συνεχή διετή χρήση, καταστρέφουν εύκολα οποιοδήποτε υπόδημα ακόμη και τα ειδικής κατασκευής, κινδυνεύουν άμεσα από εξέλκωση άρα και ακρωτηριασμό εάν το υπόδημα δεν είναι κατασκευασμένο στα μέτρα τους.
Η χορήγηση των υποδημάτων αποφόρτισης, της μπότας και του cast δεν μπορεί να γίνεται μόνο μια φορά γιατί αυτά τα προϊόντα απευθύνονται σε άτομα με ενεργές εξελκώσεις και κατάγματα, τα οποία μπορεί να εμφανιστούν πολλές φορές στην ζωή τους και κάθε φορά σε άλλο σημείο, οπότε να χρειάζονται και διαφορετικό μοντέλο υποδήματος με άλλα σημεία αποφόρτισης. Θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι κάθε φορά που έχουμε ενεργό έλκος ή κάταγμα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος ακρωτηριασμού και ότι χωρίς αυτά τα μέσα δεν έχουμε ή καθυστερεί πολύ η επούλωση, οπότε επιβαρυνόμαστε με το κόστος των επιθεμάτων, της φροντίδας κ.λ.π.
Τεχνικά Βοηθήματα Υγείας
Είναι αναμφισβήτητο ότι τα τεχνικά βοηθήματα υγείας είναι πλέον απαραίτητα να εξυπηρετήσουν τα άτομα με αισθητηριακές αναπηρίες (τυφλούς/κωφούς) εργαζόμενους και συνταξιούχους, όχι μόνο για την υποστήριξη και αναβάθμιση της υγείας τους, αλλά και την υποβοήθηση και την επίλυση καθημερινών προβλημάτων, κυρίως με την παροχή βοηθημάτων της σύγχρονης τεχνολογίας.

Οι πιο κάτω προτάσεις είναι προϊόν προσεκτικής επιλογής και προτεραιοτήτων, λαμβάνοντας υπόψη την κάλυψη των αναγκών της κάθε αναπηρία. Μέχρι σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν ενιαία πολιτική παροχής βοηθημάτων υγείας, με αποτέλεσμα ασφαλώς την άνιση αντιμετώπιση ατόμων με τις ίδιες ακριβώς ανάγκες, διαφορές που καλείται να άρει ο καινούργιος Κανονισμός ο οποίος διαπιστώνουμε ότι δεν έχει προβλέψει την παροχή τους.

Ως εκ’ τούτου ζητούμε να μνημονευθεί ειδική παρ. με τίτλο τεχνικά μέσα υγείας και να συμπεριληφθούν τα ακόλουθα:
1) Οι τυφλοί ασφαλισμένοι να δικαιούνται την παροχή:
2 λευκών μπαστουνιών ανά έτος μέχρι του ποσού των 100 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ έκαστο.
Ένα ομιλούν θερμόμετρο ετησίως μέχρι του ποσού των 17 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.
Ένα ομιλούν πιεσόμετρο ανά τριετία μέχρι του ποσού των 200 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, μετά από γνωμάτευση ιατρού αντίστοιχης ειδικότητας που θα βεβαιώνει την αναγκαιότητα της προμήθειας.
Μία ομιλούσα συσκευή μέτρησης σακχάρου ανά τριετία μέχρι του ποσού των 150 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ μετά από γνωμάτευση ιατρού αντίστοιχης ειδικότητας που θα βεβαιώνει την αναγκαιότητα της προμήθειας. Επιπλέον 100 ευρώ ανά έτος για ταινίες μέτρησης σακχάρου.
2) Οι κωφοί ασφαλισμένοι να δικαιούνται :
Πλήρη κάλυψη αναλωσίμων των ακουστικών βαρηκοΐας
Ασύρματο σύστημα φωτεινής ειδοποίησης (πομπός κουδουνιού, τηλεφώνου, ειδοποίησης για κλάμα μωρού)
Πομπός συναγερμού
Δέκτης φωτεινών σημάτων
Ρολόγια – ξυπνητήρια (φορητά & ψηφιακά)
Φάρος πόρτας
Τηλέφωνα με δυνατότητες βιντεοκλήσεων
Κάμερα Η/Υ

Επίσης προτείνουμε να προβλεφθούν τα παραπάνω 4 βοηθήματα, τα οποία παρέχει ήδη ο ΟΠΑΔ και περιλαμβάνονται στην απόφαση Υ9/146801/Φ.ΟΠΑΔ/3-4-2008.
Έγκριση κάλυψης ποσού 1.100 ευρώ έκαστη για την τοποθέτηση πλαστικών οφθαλμικών προθέσεων και αντίστοιχα 800 ευρώ για τοποθέτηση γυάλινων οφθαλμικών προθέσεων.
Ελάχιστη αποδιδόμενη τιμή για την προμήθεια γυαλιών οράσεως ή φακών επαφής για την μυωπία 100 ευρώ και την πρεσβυωπία 90 ευρώ, ενώ για τα πολυεστιακά και διπλεστιακά γυαλιά και φακούς αποδιδόμενο ποσό 180 ευρώ ανά έτος το ζεύγος, χωρίς τη συμμετοχή του ασφαλισμένου.
Για άτομα με μερική απώλεια όρασης, οθόνη μεγέθυνσης χαρακτήρων CCTV.
Μία ομιλούσα ζυγαριά σώματος ανά τριετία μέχρι του ποσού των 100 ευρώ.

Επί του σημείου γ. όπου αναφέρεται η χορήγηση της αντλίας αποσιδήρωσης ζητούμε την κάλυψη της δαπάνης της σε ποσοστό 100% από τον Οργανισμό και την αντικατάσταση της κάθε 5 έτη.

Άρθρο 17 «Ειδική Αγωγή»

Με τις διατάξεις του άρθρου 17 δημιουργούνται άτομα με βαριές αναπηρίες 2 ταχυτήτων, ενώ δεν γίνεται καμία αναφορά για τα άτομα με κινητικές αναπηρίες, αλλά ούτε για τα άτομα με αυτισμό και νοητική αναπηρία που είναι άνω των 18 ετών. Θεωρούμε αδιανόητο τα άτομα με νοητική αναπηρία, αυτισμό, κινητικές και πολλαπλές αναπηρίες να αντιμετωπίζονται από θεραπευτικής απόψεως (κατά την έννοια του άρθρου 17) όπως τα άτομα μεγάλης ηλικίας που έχουν προσβληθεί από ένα απλό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Συνεπώς προτείνεται να υπάρξει σαφής διατύπωση και πρόβλεψη στο παρόν άρθρο για τα άτομα με τις προαναφερθείσες αναπηρίες, ηλικίας άνω των 18 ετών για έγκριση 12 συνεδριών Φυσικοθεραπειών, έως 8 Εργοθεραπειών για αμιγώς κινητικές αναπηρίες και μέχρι 20 συνεδρίες ειδικής αγωγής το μήνα για τα άτομα με αυτισμό και νοητική αναπηρία μέχρι την ηλικία των 40 ετών.

Επίσης, στην τελευταία παράγραφο του άρθρου να προστεθεί μετά το νευρολόγο και πριν την έγκριση του αρμόδιου ελεγκτή ιατρού, η εξής φράση:…φυσίατρο ή ορθοπεδικό ή νευρολόγο για αμιγώς κινητικά προβλήματα και έγκριση του αρμόδιου ελεγκτή ιατρού.

Σημείωση: Οι οργανώσεις των Ατόμων με Αναπηρία και των οικογενειών τους προσβλέπουν στη διασφάλιση των παροχών που προβλέπονται για τις υπηρεσίες ειδικής αγωγής του παρόντος. Επιθυμούν με τις προτάσεις τους να συνεχιστεί η αποκατάσταση των ατόμων αυτών και μετά το 18ο έτος υπό προϋποθέσεις και εφ' όσον οι δικαιούχοι συμμετέχουν σε προγράμματα που στοχεύουν στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και αξιοποίηση του βαθμού λειτουργικότητας τους, και που παρέχονται από πιστοποιημένους φορείς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα σε ημερήσια βάση. Οι φορείς αυτοί προτείνουμε να δύνανται να υπογράφουν συμβάσεις με τον ασφαλιστικό φορέα υποβάλλοντας μαζί με τους πίνακες με τα στοιχεία των επωφελούμενων και σχετική έκθεση με τα προγράμματα που εφαρμόζονται στη δομή και που τεκμηριωμένα θα είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες των χρηστών , όπως προκύπτουν από τη φύση της αναπηρίας τους, με ελάχιστο χρόνο παραμονής τις έξι ώρες σε ημερήσια βάση, εφ' όσον μιλάμε για το ίδιο ύψος δαπανών που ορίζονται ως την ηλικία των 18. Είμαστε στη διάθεσή του Δ.Σ. του Οργανισμού, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι το δημόσιο χρήμα θα διατεθεί προς όφελος των ιδίων των ατόμων με αναπηρία με συγκεκριμένες προτάσεις.

Άρθρο 18
Η αγορά υπηρεσιών νοσοκομειακής, ιατρικής περίθαλψης και αποκατάστασης –φυσικοθεραπειών, εργοθεραπειών, λογοθεραπειών θα πρέπει να συνδεθεί άμεσα όχι μόνο με την υπογραφή συμβάσεων μεταξύ ΕΟΠΥΥ και προμηθευτών, αλλά και με ένα σύστημα αξιολόγησης των υπηρεσιών που παρέχονται από τους προμηθευτές αυτούς προς τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ (ίσως θα μπορούσε να συνδεθεί και η τιμολόγηση με την αξιολόγηση των προμηθευτών ειδικά αυτών των υπηρεσιών αποκατάστασης, δηλαδή, Φυσικοθεραπειών, κατάταξης σε κλίμακα Α, Β, Γ και αντίστοιχη τιμολόγηση 20, 15, 12 ανά συνεδρία Φυσικοθεραπείας με έκτακτο έλεγχο, αυστηρές ποινές για μη πλήρωση όρων και προδιαγραφών παροχής υπηρεσιών και ανανέωση της δήλωσής των κατ’ έτος. Στο παρόν άρθρο θα πρέπει να υπάρξει και πρόβλεψη για τις απομακρυσμένες περιοχές, όπου υπάρχουν από 0 έως 2 ιδιώτες πάροχοι υγείας και κανένας δεν έχει υπογράψει σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ.

Κύριε Υπουργέ,

Απαραίτητη και βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει ο Κανονισμός προς όφελος των ατόμων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, να διορθωθούν λάθη και παραλείψεις στην πορεία εφαρμογής τους και για να σχεδιαστούν διαδικασίες παροχών απλοποιημένες οι οποίες δεν θα μιμούνται τα λάθη και τη γραφειοκρατία που επικρατούσε στο σύστημα των επιμέρους ασφαλιστικών ταμείων απαιτείται:

η πρόβλεψη στο οργανόγραμμα του Ε.Ο.Π.Υ.Υ Αυτόνομης Διεύθυνσης για ασφαλιστικά θέματα ατόμων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις στελεχωμένης με εξειδικευμένο προσωπικό, έμπειρο επί αυτών των θεμάτων και διασύνδεση των τμημάτων της ανωτέρω Διεύθυνσης με όλες τις Διευθύνσεις του Ε.Ο.Π.Υ.Υ.

Η πρόταση αυτή έχει ήδη κατατεθεί από τον εκπρόσωπο της Ε.Σ.Α.μεΑ. στο Δ.Σ. του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. η οποία κρίθηκε δίκαιη και από τη Γενική Γραμματέα Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Αθ. Δρέττα κατά την 1η συνεδρίαση του Δ.Σ.

Προσδοκούμε την προσωπική σας παρέμβαση επί του συγκεκριμένου αιτήματος και του ορισμού άμεσης συνάντησής μας με εσάς και όλους τους αρμόδιους παράγοντες, για να σας παρουσιάσουμε αναλυτικά τις θέσεις μας.

Με εκτίμηση

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Ι. ΒΑΡΔΑΚΑΣΤΑΝΗΣ

Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΧΡ. ΝΑΣΤΑΣ