""3η Δεκέμβρη – Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Διεκδικούμε δυναμικά το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία στην εργασία" "

Για την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία η Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία - η 3η Δεκέμβρη - είναι το αποκορύφωμα μιας συνολικής προσπάθειας που καταβάλει καθημερινά προκειμένου να αναδείξει τα θέματα αναπηρίας και να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, προωθώντας δυναμικά τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματά τους.

Η 3η Δεκέμβρη, όμως, είναι και ημέρα κοινωνικής διαμαρτυρίας, μια ευκαιρία να ακουστεί η κραυγή αγωνίας μιας ιδιαίτερα μεγάλης πληθυσμιακής ομάδας (10% του πληθυσμού της χώρας) που βιώνει έναν ακραίο αποκλεισμό σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής. Έναν αποκλεισμό που καταρρακώνει το ανθρώπινο δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία για πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην απασχόληση, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία, στα αγαθά και τις υπηρεσίες, παραβιάζοντας Διεθνείς Συμβάσεις, Ευρωπαϊκές Οδηγίες, ακόμη και το Σύνταγμα της χώρας.

Η φετινή 3η Δεκέμβρη αποφασίσαμε να αφιερωθεί στο δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία στην εργασία προκειμένου να αναδείξουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η ομάδα πληθυσμού, αφού το 84% των ατόμων με αναπηρία να βρίσκεται εκτός εργατικού δυναμικού, με αποτέλεσμα να καταδικάζονται στη φτώχεια και την περιθωριοποίηση.

Παρόλο που ως χώρα έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση σε σχέση με το παρελθόν στα ζητήματα της αναπηρίας, εξακολουθούμε να υστερούμε συγκριτικά με το μέσο όρο των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα από τη διακυβέρνηση της χώρας απουσιάζουν στοχευμένες πολιτικές ισότιμης πρόσβασης και ίσης μεταχείρισης στον τομέα της απασχόλησης, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια οικονομία και μια κοινωνία που θα συμπεριλάμβανε όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, παρέχοντας υποστήριξη στους αποκλεισμένους, όπως τα άτομα με αναπηρία.

Κατά γενική ομολογία η απασχόληση των ατόμων με αναπηρία συγκρινόμενη με αυτήν του γενικού πληθυσμού παρουσιάζει τα εξής δυσμενή χαρακτηριστικά:
- υψηλότερη ανεργία,
- μεγαλύτερη διάρκεια ανεργίας,
- υψηλότερο ποσοστό μερικώς απασχολούμενων,
- υψηλότερο ποσοστό εποχικώς απασχολούμενων,
- μεγαλύτερο κίνδυνο απόλυσης,
- απασχόληση σε θέσεις εργασίας που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ικανότητες, εμπειρίες και φιλοδοξίες τους,
- χαμηλότερες αμοιβές.

Τα θεσμικά κενά, η ανεπαρκής εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας, τα λίγα κίνητρα προς τους εργοδότες να προσλάβουν άτομα με αναπηρία και να τα διατηρήσουν στις θέσεις τους, η πλημμελής εφαρμογή του Ν.2643/98 (σημειώνουμε ότι από το 1998 έως και σήμερα έχουν εκδοθεί μόλις τρεις προκηρύξεις για θέσεις του στενού Δημοσίου Τομέα και δύο προκηρύξεις για θέσεις του ιδιωτικού και ευρύτερου δημοσίου τομέα, παρ’ όλο που ο νομοθέτης προβλέπει την έκδοση δύο προκηρύξεων, μία ανά τομέα, σε ετήσια βάση), η αλόγιστη χρήση των επιδοτούμενων προγραμμάτων για τα ΑμεΑ, η ανυπαρξία εναλλακτικών μορφών απασχόλησης για τα άτομα με αναπηρία, είναι μόνο μερικά από τα μελανά σημεία που συνθέτουν ένα δαιδαλώδες ψηφιδωτό πολιτικής αναποτελεσματικότητας, με μόνα θύματα τα άτομα με αναπηρία.

Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία στο πλαίσιο της φετινής 3ης Δεκέμβρη κατήρτισε Έκθεση για την κατάσταση των ατόμων με αναπηρία στην εργασία, την οποία θα παραδώσει ανήμερα της Εθνικής Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου 2007 και ώρα 11:00) στον Πρόεδρο της Βουλής κ. Σιούφα. Πρόκειται για ένα κείμενο αναφοράς για τη βελτίωση των συνθηκών πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία στην αγορά εργασίας.

Το αναπηρικό κίνημα της χώρας απαιτεί εδώ και τώρα:
• Επέκταση της αρχής της ίσης μεταχείρισης σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής με την παράλληλη εφαρμογή μιας σειράς ενεργών μέτρων πολιτικής για την καταπολέμηση της διάκρισης που υφίστανται τα άτομα με αναπηρία στην αγορά εργασίας
• Θέσπιση ειδικού νόμου αποκλειστικά για την απασχόληση των ατόμων με αναπηρία στη βάση της ολιστικής προσέγγισης της αναπηρίας, ο οποίος θα αποτυπώνει την εθνική στρατηγική και εθνική πολιτική για την ισότιμη ένταξη των ατόμων με αναπηρία στην απασχόληση με τη συμπερίληψη όλων των απαιτούμενων εργαλείων προς αυτή την κατεύθυνση.

Το αναπηρικό κίνημα της χώρας γνωρίζοντας καλύτερα από κάθε άλλον ποιες είναι οι ανάγκες των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους παρεμβαίνει δυναμικά, προτείνει μέτρα και διεκδικεί συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων και στη διαδικασία των αλλαγών για ένα καλύτερο μέλλον για τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους.

Είναι κοινά παραδεκτό ότι η κοινωνία δεν μπορεί να αλλάξει από μόνη της. Αλλάζει μόνο όταν μεγάλες κοινωνικές ομάδες το επιθυμούν. Και τα άτομα με αναπηρία στη χώρα μας όχι απλώς το επιθυμούν αλλά αγωνίζονται καθημερινά για αυτό.