Ομιλητής για την Ανεξάρτητη Διαβίωση ο Ι. Βαρδακαστάνης σε Ημερίδα του ΟΗΕ

Την άποψη του ευρωπαϊκού αναπηρικού κινήματος εξέφρασε ο πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ και του EDF (Ευρωπαϊκό Φόρουμ ΑμεΑ) Ιωάννης Βαρδακαστάνης στο συνέδριο του Περιφερειακού Γραφείου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, με τίτλο: «Σύμβαση των ΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των ΑμεΑ και Διαρθρωτικά Ταμεία της ΕΕ: Η πορεία προς την Ανεξάρτητη Διαβίωση», τη Δευτέρα 7 Μαΐου στις Βρυξέλλες.

Η Ανεξάρτητη διαβίωση είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα, το οποίο τα άτομα με αναπηρία πρέπει να απολαμβάνουν σε ισότιμη βάση με τους άλλους. Αναφέρεται σε διάφορες νομικές πράξεις, πρώτα απ 'όλα στην ίδια τη Σύμβαση του ΟΗΕ- δυστυχώς όμως το δικαίωμα αυτό απέχει πολύ από το να τηρείται. Τα Διαρθρωτικά Ταμεία θα μπορούσαν να είναι ένα από τα εργαλεία που θα χρηματοδοτήσουν την Ανεξάρτητη Διαβίωση και τις συναφείς υπηρεσίες που απαιτούνται για την υλοποίηση αυτού του δικαιώματος.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Βαρδακαστάνης επεσήμανε: «Ο μελλοντικός κανονισμός των Διαρθρωτικών Ταμείων βρίσκεται σε διαπραγμάτευση τις τελευταίες ημέρες και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που διαθέτουμε ώστε να σιγουρέψουμε ότι θα υπάρξει επαρκής χρηματοδότηση για την προώθηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία.
Διαπιστώσαμε με χαρά ότι η υλοποίηση της Σύμβασης προτείνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την άλλη πλευρά όμως εκφράζουμε τη λύπης μας ως Ευρωπαϊκό Φόρουμ ΑμεΑ για τη Δανική προεδρεία και τα κράτη μέλη που συμφώνησαν στη διαγραφή σημαντικών διατάξεων σχετικά με την υλοποίηση της Σύμβασης, που αφορά στην προσβασιμότητα για τα άτομα με αναπηρία και το δικαίωμα να ζουν ανεξάρτητα στην κοινότητα.

Εμείς θεωρούμε ότι τα Διαρθρωτικά Ταμεία της ΕΕ είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για την προώθηση των ίσων ευκαιριών και της προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρία. Ειδικά σε περιόδους όπου τα κράτη εφαρμόζουν περικοπές και προϋπολογισμούς λιτότητας, η οικονομική στήριξη των Ταμείων θα είναι το κλειδί για την προώθηση της πλήρους εφαρμογής της Σύμβασης του ΟΗΕ μέσω διατάξεων για την προσβασιμότητα και στοχευμένων μέτρων που απευθύνονται στα άτομα με αναπηρία. Έτσι πρωταρχική σημασία για τα άτομα με αναπηρία είναι να μπορούν να απολαμβάνουν το δικαίωμά τους να επιλέγουν τον τρόπο σπουδών, εργασίας, να έχουν πρόσβαση στην υγεία, τον τόπο κατοικίας τους και πού και με ποιον ζουν επί ίσοις όροις με όλους τους άλλους πολίτες, καθώς και την επιβεβαίωση ότι κανείς δεν θα τους υποχρεώσει να ζουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής».