Όχι στην κοινωνική ευθανασία των ΑμεΑ - Ανοιχτή επιστολή στην κυβέρνηση

Μπροστά στο μεγάλο, πανελλαδικό συλλαλητήριο του αναπηρικού κινήματος την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου, στις 10 το πρωί στην Ομόνοια, η ΕΣΑμεΑ δημοσιεύει ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και στους αρχηγούς των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη.

Το πλαίσιο των αιτημάτων αυτής της διαμαρτυρίας δεν αφορά μόνο στην προστασία των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους από τα νέα επώδυνα, για τη ζωή της πλειονότητας των ελλήνων πολιτών, δημοσιονομικά μέτρα. Με αυτό το πλαίσιο αιτημάτων, αρχής γενομένης της προστασίας των αναπηρικών επιδομάτων, συντάξεων και μισθών, το αναπηρικό κίνημα διεκδικεί το σχεδιασμό ενός εθνικού σχεδίου προστατευτικών πολιτικών για τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους από την οικονομική κρίση.

Η αδιαμφισβήτητη οικονομική εξαθλίωση των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους συνδέεται άμεσα με πολιτικές αποδιοργάνωσης αντί αναμόρφωσης του συστήματος κοινωνικής φροντίδας και με πολιτικές που καταργούν στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές που λάμβαναν μέχρι σήμερα, όπως το πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού, επιδότησης ενοικίου, ευνοϊκών στεγαστικών δανείων κ.λπ. Η οικονομική και κοινωνική ζωή των ατόμων με αναπηρία με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους εξαρτάται άμεσα από τη διαρκή υποβάθμιση του δημόσιου Συστήματος Υγείας και από το σχεδιασμό ενός συστήματος παροχών που δεν εγγυάται την πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στα άτομα με αναπηρία και χρόνια πάσχοντες. Η δραματική αυτή εικόνα συμπληρώνεται με τις ανεπαρκείς πολιτικές απασχόλησης και εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία. Αυτό το ζοφερό σκηνικό σε συνδυασμό με τη διαρκή λήψη επαχθών δημοσιονομικών μέτρων διακινδυνεύει την κοινωνική επιβίωση αυτού του χώρου.

Οι ελληνίδες και έλληνες με αναπηρία δεν προσφέρονται για κοινωνική ευθανασία. Τα άτομα με αναπηρία και τα μέλη των οικογενειών τους, οι συμπολίτες μας, την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012 στην Πλατεία Ομονοίας και στου δρόμους της Αθήνας θα διατρανώσουν ότι τα άτομα με αναπηρία και τα προβλήματα τους δεν προσφέρονται για δημαγωγική και, δυστυχώς, για κοινωνική και πολιτική διαπόμπευση.